#Kitapyorum Ortaçağ dünyasına ün salmış Aedificium manastırındaki bir haftalık görkemli, görkemli olduğunca da gizemli bir gezi sonrasında ; William'ın ve Adso'nun selamlarını getirdim sizlere... Kim mi? bunlar... Papa ve imparator'un temsilcileri arasında bir uzlaşma ortamı yaratmak için yapılacak önemli toplantının eşiğinde bir ölüm olayıyla başlayan ve yedi günde yedi ölümle süren, rahipleri ve tüm manastır halkını büyük bir kaygı ve yılgınlık kaosuna salan ölümler dizisini aydınlatmaya çalışan baş karakterlerimizdir. Tıpkı yazmak gibi çeviri de bir yorumdur. Okuyan insanın kitabı yaşayarak, özümseyerek, bire bir kalbinde ve aklında yeniden yeniden kurarak heyecanla, karakterlerin arkasında gölge gibi dolaşarak gezmesi de keza bir nevi okuyucu_karakter rolünü üstlenmemize neden oluyor. Dolayısıyla ;William ve Adso'nun iki kişilik ekibinde yer almaktan gurur duyuyorum. Kolay değil, 7 gün boyunca, nefes bile almadan, beraberce bu gizemli ölümlerin peşinde oldum. Onlarla birlikte korktum, ecel terleri döktüm, yaşam ve ölüm arafında gittim geldim. Gerçeğin ve bilimin çetin tarihçesini hem derin bilgiler ışığında hem de cinayet kurgusuyla taçlandırmış bize yazar. Öyle ki;Hristiyan dünyasının çürümüş, yoz, iktidar kavgalarının bitip tükenmeyen entrikalarını, bu çetin yolda iyiyi kötüden ayırmak da zordur. Gizemli ve korkunç ölümler Aristoteles'in kayıp kitabını bulmak isteyen rahipler üzerinden başlıyor. Bu kitap ki;görülmesi, elenmesi, okunması kesinlikle günah ve yasaktır. Manastırın içine izinsiz giren kişinin asla geri çıkamayacağı bir labirent kütüphanede saklanmaktadır. Başrahip ve iki kütüphaneci rahip dışında buraya giren kimse olmaz_olamazda... Umberto Eco'nun 1980'de yayımlanan bu dev romanı, Ortaçağ Hristiyan dünyasını derinliğine irdeleyen bir tarihsel roman hem de büyük bir ustalıkla kurulmuş, soluk soluğa okunan bir polisiye öykü. Tarih, sanat, göstergebilim, felsefe, din ve daha birçok konunun özüne inen, eşsiz bir pencere de diyebiliriz bu kitap için. Ölümlerin gizeminden mi? bahsetsem yoksa sorgulatıcı beyin fırtınasından mı? bahsetsem inanın bende bilmiyorum, yazdıkça yazmak istiyor insan. Bir taraftan ölümlerin neden işlendiğinin hesabını, olay örgüsünün kusursuzluğuyla ve betimlemelerin mükemmel zenginliğiyle çözer gibi oluyorsunuz ama, felsefeyle mühürlenmiş yasak kütüphanenin labirentinde bir anda kaybolup gidiyorsunuz. (Hoş orda kaybolmak işin en zevkli yanı) Bu kütüphaneye çok değerli kitaplar olduğu için mi? girmek yasaktı... Yoksa farklı bilgiler ve Tanrı'nın inanılmazlığından şüphe etmemize neden olabilecek fikirler olduğu için mi? yasaktı... Yani ;şüphe inancın düşmanıdır sonucunu çıkarıyor karşımıza bu gizemle birlikte. Şeytan maddenin prensi değildir der kitap. Ruhun küstahlığı, gülümseyişten yoksun inanç, hiçbir zaman kuşkuya kapılmayan gerçektir o. Şeytan karanlıktır, çünkü nereye gittiğini bilir ve gide gide hep geldiği yere döner. Gülen insan mutludur... Mutlu olan insan neşe ve umut vadeder... Neşeli ve umutlu insan asla hata yapmaz, günah işlemez... Günah işlemezse korkmaz... Ve dolayısıyla bağışlanmayı dilemez... Gülmenin yasak ve günah sayıldığı Ortaçağ dünyasını derinliğine irdeleyen yazarımız, 7 büyük ölümcül günah olan açgözlülük, tembellik, kibir, Şehvet, oburluk, kıskançlık ve öfkeyi olayların ve karakterlerin üzerinde işleyip efsane bir yapıt ortaya çıkarmış. Elimden bırakmak istemedim... Bitmesini hele ki hiç istemedim... Unutulmazlarım arasında ayrıcalıklı yerini çoktan aldı bu kitap. Mükemmelötesi bu kitabı okumak için sakın geç kalmayın derim... NOT:Filmini de izledim. Ayrı bir keyifti. Fakat o kadar kısa o kadar sönük kalmıştı ki konsantre olmadan filmin sonu geliveriyor hemen. Çoğu olaylara yer verilmediği ve karakterler arasındaki film_kitap uyuşmazlığı da gözümüzden kaçmadı. Teşekkür ediyorum ️️