Birbirine deli gibi aşık iki insan. Oscar ve Maja. Her anlarını ayrıyken mısra, yanyanayken şiir gibi yaşıyorlar. Bir gün Oscar, Maja'yı ailesi ile tanıştırmak için akşam yemeğine çağırır. Maja çok heyecanlıdır. Her şey güzel gidecektir. O anı tek bir şey bozabilirdi. Maja'nın yaşamı pahasına korktuğu bir soru idi bu ve o soru ne yazık ki o gece onu bulmuştu. Maja'nın ve Oscar'ın tüm sevgisi yeryüzündeki en büyük depremle sınandı. Dışta her şey sağlam ama içleri paramparça idi. O enkazdan sağ çıkan olacak mıydı peki? Nedense yaşamda en çok istenen ile değil, en çok istenmeyen ile sınanıyordu insanoğlu.
Ve bir gün kapısı çalındı gönül çatısı olmayan, göz pencereleri sağanak yağışlı olan o yıkık dökük bedenlerden birinin. Gelen bir betikti. Kapağını açtı ve uzun süredir yalnızca soluğun geçtiği gövdesinin içinde yeniden deprem olmaya başladı. Önsözü ve son sözü olmayan çünkü çok sözü olan bir betikti bu. O sorunun yanıtıydı. Peki son muydu yoksa yeniden başlangıç mıydı? Cennete mi cehenneme mi girişti? Yanıtı oldukça uzun, kısacık bir soru bu roman. Bazen basit bir soruyu yanıtlayan koca bir yaşanmışlıktır ama senin yaşamadığın.
Duygusallığı hat seviyede, sona doğru hızlanan akışıyla ve rahat yazımıyla hızlı okunan bir betik. Bölüm geçişlerini aforizmalar şeklinde yapmak güzel bir düşünce olmuş. Bir yerden sonra konu uluslararası bir gizli servis kovalamacasına dönüyor. Konu koptu sanırken sonu güzel bağlanıyor. Ancak yazım yanlışları beni deli etti:
-de,-da'lar
-direk(direkt)
-tekrardan(tekrar)
-mundar(murdar)
-eninde sonunda(önünde sonunda)
-bu gün(bugün)
-nede(ne de)
-bir birleriyle(birbirleriyle) gibi çok sık yinelenmişti. Sonraki baskıya dipçe olsun.
Duygusal ağırlıklı seviyorsanız öneririm. Kurgusu güzel ve akıcı. Hele ki aşıksanız, tam sizlik. 
Sütlü Kahve 
Mustafa Tenker
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.