İhsan Oktay Anar, edebiyat dünyasında adeta bir efsaneye dönüşmüş olan Puslu Kıtalar Atlası’nın yazarı. Suskunlar’da da aynı üslup ve aynı dönemler var. Anar’ın yüklü kelime hazinesiyle birlikte iyi bir kalemi var ve o iç içe geçmiş, çoğunda eski Türkçe kelimeler de bulunan upuzun cümleleri sanki bir ilkokul fişiymiş gibi rahatlıkla okuyabiliyorsunuz. Suskunlar, bizi Osmanlı döneminde götürüyor. İkinci Ahmed dönemindeki İstanbul’dayız. Şunu peşinen söyleyeyim ki bu fantastik bir roman aynı zamanda. Masallar, efsunlar, efsaneler, hayal ötesini zorlayan kahramanlar, hayaletler de var. Romana ağırlığını koyan bir başka şey ise musiki. Bunu göreceksiniz. Yazarın bazen bağımsız gibi görünen ama birbirine eklemlenmiş kişileri ve onların hikayeleri var. Dönemin özellikleri büyük bir ustalıkla sunuluyor. Tasvir bakımından mükemmel örnekler var. İkisini paylaşmayı hassaten isterim. Birincisi tıpla uğraşan sahte hekim Rafael’in tasvir edildiği satırlar. Yaklaşık bir sayfa kadar sürdü sanırım. Sanırım diyorum çünkü bir müddet sonra nadiren yaptığım bir şeyi yaparak cümleleri atladım. Ama bu yazarın başarısızlığı değil bilakis başarısıydı. Rafael’in kişisel pisliğini, yaşadığı mekanın iğrençliğini o kadar başarıyla anlatmış ki Anar, bir müddet sonra midemin bulandığını hissettim. Pisliği anlatan bu güçlü tasvirlere devam edemezdim. Bir diğer tasvir başarısı ise sayfalarca süren bir durumdu. Orada ise Eflatun’u Eminönü civarından yola çıkarıp, bir sandala bindirerek Haliç’i geçirttiği ve Galata muhitine gönderdiği sahneler. Eflatun gaipten gelen o sesin sahibini arayadursun, esasında yazar bizi o dönemin Müslüman ve gayrımüslim muhitlerinde dolaştırıyor; halkın ve çevrenin genel durumunu veriyordu. Suskunlar, ağır işleyen ama kendini okutabilen bir fantastik roman. İhsan Oktay Anar okurları zaten bileceklerdir.

Suskunlarİhsan Oktay Anar · İletişim Yayınevi · 20219,4bin okunma

··

97 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet Y.