İçim parçalanarak bir kitabın daha sonuna geldim. Hiç yarın ne olacağız diye düşünüyormuyuz hayal kurarken. Sevdiklerimizin değerini biliyormuyuz onlarla olduğumuz her gün için dua ediyor muyuz. Duygu ve Ümit tesadüflerle tanışan aşkı yakalayan iki genç yürek. Ayrlıklar da olsa mesafeler de girse kopmayan sevgilerinin peşinden ve mutluluğu yakaladılar. Fakat önce evlat hasreti ile sınav oluyorlar. Bir süre çocukları olmuyor üzülüyorlar tam ümitleri tükenirken Kuzey geliyor. Tam bir aile olmuş mutlu yuvalarında yaşarlarken Duygu da başlayan bir karın ağrısı hayatlarının dönüm noktası oluyor. Karnındaki tümör teşhisi sevgilerinin güçlendirmek için hayata karşı bir sınava daha sokuyor onları. Hastanede geçmeyen günler iflas etmeye başlayan organlar Ümitin usanmadan bıkmadan sevgiyle yaklaşımı Duygu'nun bütün acılarına rağmen hayata tutunması. Çünkü onu hayata bağlayan çok güzel bir neden vardı oğlu Kuzey. O ne kadar direnmeye çalışsa da maalesef ki bizim bağnaz toplumumuzun düşüncesi ve bakış acısı Duyguyu sevdiklerinden ayırdı. Çünkü organ bağışı haram diyen bir toplumda yaşıyoruz ne yazık ki. Siz 2 yıl boyunca boğazdan beslenmenin ne olduğunu düşündünüz mü hiç. Bilinç sağlığınız yerinde ama birşey yapamıyor birine bağlı olarak yaşamanın ne olduğunu yaşadınız mı. HAYIR. Bunlar Duygu'nun yaşadıklarının yüzde biri bile değil okurken hep şükür ettim ben ettim siz düşünün. Bugün sağlıklısınız yarın hakkında fikriniz var mı. Beni sevenler belki kızacak bu sözüme çok saçma konuştun diyecek ama okusanız belki hak verirsiniz. Organ bağışcısı biri olarak şimdi alsalar da versem böyle yaşayarak kime faydam var en azından birine can olurum dedim... Organlarımı vermem günah derken o organa muhtaç kalabileceğinizi bir kere düşünün olur mu???

RefakatçiÜmit Mutlu · Kerasus Yayınları · 201842 okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emine Karaca