8 yaşında, duygusal tosbik bir oğlan çocuğu takip ediyorum. Annesi biraz kuralcı ve koruyucu. Bunun da etkisiyle çocuk, yaşıtlarına göre duygusal olarak immatür. Evde tabu olduğu için okulda, dışarıda birisinin küfür ettiğini duyunca çok rahatsız oluyor. Evde küfür yarışı önermiştim.
Kontrole geldiler...
Anneyi odadan çıkarıp kapıyı kapatmışlar, babayla birlikte sırayla bildikleri küfürleri söylemişler.
Anne burada müdehale etme gereği duydu: küfür değil argo sözler yarıştırdınız di mi, diye.
Annenin bu düzeltmesini görmezden gelerek, sen ne küfür ettin ilk diye sordum.
- "Ananız kim!" diye bombayı bıraktı çocuk ve aynı anda anne iki eliyle ağzını kapattı, muhtemelen dilini yuttu ve birkaç saniye nefes alamadığı için morarmaya başladı.
- Ben duymamistim bunları, duysaydım müdehale ederdim, diye günah çıkardı anne.
- Ne hissettin peki, şimdi nasıl hissediyorsun diye sordum çocuğa.
- Öyle rahatladım ki şu an soyunup (montsuz) dışarı çıkabilir, karlara yatabilirim, dedi.
Beraber güldük ve iyileşmenin tadına vardık.
...
Gitmeden çocuk ve annesi arasında şöyle bir muhabbet geçti:
- (Şakayla karışık) İnatsın anne, inatsın!
- (Hayretle ve meydan okurca) Sen nesin peki?
- (Kendinden emin) Romantiğim ben. :) :) :)
··
18 görüntüleme
Jung'un dediği gibi: "Bir zehirin etkisinde kurtulmak istiyorsan onu son damlasına kadar içeceksin." Güzel paylaşımdı teşekkürler :)
Eyvallah hocam :)
3 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.