Barış İnce'yi daha önce dergilerde yazılarından okumuşluğum ve kitabına şans ver diye not düşmüşlüğüm var fakat şunu söylemeliyim ki fikirleri okuma hazzı verse de kitabı bütünüyle ele aldığımda aynı hazzı aldığımı söyleyemeyeceğim. Çok önemsenmiyormuş hissi veren bir kurgu girişi sonlara doğru insanı bunaltan bir hale dönüşüyor. Bir de son dönemde okuduğum bir çok yazardan duygular hissettim kitapta. Biraz Barış Bıçakçı, biraz Alper canıgüz, Murat Menteş derken hepsi sevdiğim yazarlar olmasına rağmen bu durum hoşuma gitmedi. Aynı topraklarda, aynı sorunlarla boğuşmanın etkisi olabilir bunun sebebi, zamanla kaleminin daha özgünleşeceğine eminim. Bütün bunlara rağmen o güzel fikirlerinden ve onların verdiği hazdan ötürü diğer kitabını da okuma isteği içerisindeyim ve kendini geliştirmeye devam edeceğinden eminim. Bu yılın benim açımdan umut vaad edeni diyebilirim. Keyifli okumalar dilerim 🤗
