Artık demir aImak günü geImişse zamandan
MeçhuIe giden bir gemi kaIkar bu Iimandan.
Hiç yoIcusu yokmuş gibi sessizce aIır yoI;
SaIIanmaz o kaIkışta ne mendiI, ne de bir koI.
Rıhtımda kaIanIar bu seyahatten eIemIi,
GünIerce siyah ufka bakar gözIeri nemIi,
Biçare gönüIIer! Ne giden son gemidir bu!
HicranIı hayatın ne de son matemidir bu.
Dünyada seviImiş ve seven nafiIe bekIer;
BiIinmez ki giden sevgiIiIer dönmeyecekIer.
Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Bir çok seneIer geçti; dönen yok seferinden.