Çocuğun dini sevmesi için, önce dini anlatan kişiyi sevmesi gerekir. Nitekim öğrenim beyin ile , eğitim kalp ile olur. Insan severse yapar. Ne yazık ki bizim kültürümüze sızmış olan 'Kizini dovmeyen, dizini döver', 'Dayak cennetten çıkmadır' gibi inanışlar manaları açısından bakıldığında görülür ki her biri tam anlamıyla birer Israiliyattır. Çocuk eğitimin hiç bir safhasında ceza,Dayak , şiddet uygulamaları yoktur. Din egitminde Allah korkusu muhakkak olmalıdır. Lakin bu korku "Allah'in taş edeceği ,cehenneme atacağı " şeklinde değil , çok sevdiğin ve seni çok seven Rabbini uzmeme, sevgiisini kaybetmeme yönünde kodlanmalıdır. Bu noktada Annelik bu sürecin eğitenden çok eğitilen olmaya kapı araladığının farkinda olmaktir. Çocuğumuza anlatmak öğretmek kazandırmak istedigimiz her halin satıcısı değil , bilakis taliplisi ve talebesi olmaya razi olmaktir. Nitekim ben onemsemeden çocuğuma önemsetemem. Ben hakkıyla yerine getirmeden çocuğuma 'huşu'yu öğretemem. Ben seccademi aşkla sermeden çocuğumun yüreğine sevgi tohumları ekemen. İyi şeyler emek ister ve biz emek verirsek ektiğimiz tohumlar Allahın izniyle bir gün köklü ağaçlara döner... O halde gelin niyet edelim Korkutarak Değil Sevdirerek Din Eğitimi vermeye..

Korkutarak Değil Sevdirerek Din EğitimiHatice Kübra Tongar · Hayy Kitap · 20171,211 okunma

··

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuba Özçelik Arıkan