ŞU'ARÂ SÛRESİ / 26
Mekke döneminde inmiştir. 227 ayettir. Sûre adını 224. ayette geçen "eş-Şu'ara" kelimesinden almıştır. "Şu'ara" şairler demektir. Sûrede başlıca Mûsa, İbrahim, Nûh, Hûd, Salih ve Şu'ayb peygamberlerin kıssaları dile getirilmekte; müşriklerin, Kur'an'ın vahiy dışı bir kaynağa dayalı olduğu iddialarına karşılık, onun bir vahiy eseri olduğu vurgulanmakta, söz konusu kaynakların Kur'an üzerinde hiçbir etkisinin bulunamayacağı ifade edilmektedir.
Sayfa 392
··
1 görüntüleme
10 - Bir vakit de Rabbin, Musa'ya nida edip "Git o zalim kavme" dedi.
11 - "Firavun kavmine, hâlâ sakınmayacaklar mı?"
12 - (Musa) şöyle seslendi: "Ya Rab! Doğrusu ben korkarım ki beni yalancı sayarlar."
13 - "Ve göğsüm daralır, dilim dönmez, onun için Harun'a da elçilik ver."
14 - "Hem onların bana isnad ettikleri bir suç var. Ondan dolayı korkarım ki, hemen beni öldürürler."
15 - (Allah): "Hayır hayır" buyurdu, "haydi ikiniz âyetlerimizle (mucizelerimizle) gidin. Şüphesiz ki, biz sizinle beraberiz. (Onları) işitiyoruz."
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.