Gençler Vs Yaşlılar
Hayatta gençlik ve ihtiyarlığı pek kesin bir çizgiyle ayırabiliriz birbirinden. Gençlik bencillikle son bulur, ihtiyarlık başkaları için yaşamakla başlar. Demek istediğim şu: Genç insanları kendi hayatlarıyla ilgili pek çok haz, pek çok acı bekler, çünkü kendi hayatlarını yalnızca kendileri için yaşarlar. Gençlikte her istek, akla gelen her düşünce Önem taşır, her sevincin tadı çıkarılır ve hiçbir acı yaşanmadan bırakılmaz. İsteklerinin gerçekleşmediğini gören bazıları, çok geçmeden tüm yaşamlarını kaldırıp bir kenara atarlar. Gençlere özgü bir şeydir bu. Ama insanların büyük çoğunluğu için bir zaman gelir, değişir durum, daha çok başkaları için yaşamaya başlanır, ama asla erdemlilikten kaynaklanmaz bu, pek doğal bir şeydir. Çok kişi aile yaşamında sergiler bu davranışı. İnsanlar evlat sahibi oldu mu, kendilerini, kendi isteklerini o kadar düşünmezler. Bazıları da vardır, kendilerini bir işe verir, politikaya atılır, sanat ve bilimle uğraşır, böyle bir yol izleyerek kendilerini sıyırıp alırlar bencilliklerinden. Gençler oynamak, yaşlılarsa çalışmak ister.Kimse çocuk sahibi olmak için evlenmez.Ama çocuk sahibi oldu mu, çocuklar değiştirir kendisini ve sonunda görüp anlar ki, her şey çocuklar içindir. Gençlerin ölümden söz etmeyi sevmelerine karşın asla ölümü düşünmeyişleri de yine bununla ilgilidir. Yaşlılarda ise tersidir durum. Gençler dünya durdukça yaşayacaklarına inanırlar, bu yüzden tüm düşünce ve istekleri kendilerine yöneliktir. Yaşlılar bir yerde son diye bir şeyin bulunduğunu anlamış, bir kimsenin yalnızca kendisi için sahip olduğu, yalnızca kendisi için yaptığı şeyin sonunda bir delikten içeri düşüp hiçbir değer taşımayacağının bilincine varmışlardır. Onun için de bir başka sonrasızlığı gereksinir, yalnızca solucanlar için çalışmadıkları inancına gereksinim duyarlar. Dolayısıyla çocukmuş, kadınmış, ticaretmiş, memurlukmuş, vatanmış, bütün bunlar insanın her Allahm günü kimin için uğraşıp didindiğini, kimin için kendini helak edip durduğunu bilmesi için vardır. İşte bu bakımdan haklı dostun: İnsan başkaları için yaşadı mı, yalnızca kendisi için yaşadığından daha çok memnunluk duyar halinden. Ne var ki, yaşlıların bunu hiç de kahramanca bir eylem gibi öne sürmemeleri gerekir, kahramanlıkla ilgisi yoktur çünkü. Öte yandan, en olumlu yaşlılar işe canla başla sarılan gençlerden çıkar, daha okul sıralarında dedeler gibi davrananlardan değil.
Sayfa 106 - YKY
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.