***Yıldızlı bölgeyi kitabı okumuş olanların okuması önerilir. Ağır spoiler yok ama sitem var***
***Buram buram acı dolu bir kitap. Bir an gelecek de her şey düzelip güzel şeyler olacak diyorsunuz ama o an hiç gelmiyor. Sonunu kafanızda heyecanla tasarlıyorsunuz ama yazar orada da hevesi kursakta bırakıyor. Bir umut ya bir umut bırakacak şekilde bitirseydin bari Steinbeck! Belli ki o da benim gibi karamsar biri... Böyle gelmiş böyle gider bu dünya diyor. Madem tüm hikaye oldukça gerçek, sonu da gerçek olsun diyor... ***
Kitaba on üzerinden on beş hatta yirmi vermek istiyorum. Bol betimlemeli kitapları zor okurum, nitekim bu da başta zor ilerledi. Ama sonra bir film izler gibi, hatta abartacağım, o aile ile tüm sıkıntıları yaşar gibi oldum. Asla unutmayacağım bir deneyimdi bu. Okurken aklıma neler gelmedi ki. Neleri hatırlamadım ki. Geriye dönüp baktığımızda çok çok yakın geçmişte bile benzer olaylar yaşandı kahretsin ki yaşanacak da... Ama anlamadığım bir şey var. Böyle güzel bir kitap yazılıyor, klasiklerin arasına giriyor, sırf benim gibi sıradan insanlar okusun da ah vahetsin diye mi? Amaç bizdeki ölmemiş insani duyguları coşturmak mı? Bu acıların sorumlusu ben miyim de okuyunca ben utanıyorum? Böyle kitapları ben okumşum on vermişin elli vermişim kaç yazar, iş o ki büyükbaşlar okusun, hissedebiliyorsa hissetsin, biri artık bu gidişe, güçlünün güçsüzü ezmesine bir son versin! Evet, kalsikler okul çocuklarına değil, meclis sıralarındaki, büyük markaların ve fabrikaların başındaki alın teri nedir bilmeyen insanlara okutulsun.....( evet ben bu ara sadece kitap okuyorum... ve film izliyorum... ve evet gerçeklik algımı kısa bir süreliğine yitirmiş olabilirim
