Vedat Türkali'nin okuduğum ilk kitabı. Kitabın arka kapağındaki yazar yorumlarını okuyunca büyük bir hevesle başladım ama hevesim kursağımda kaldı diyebilirim. Kurgusu hiç iyi değil, karakterler tam oturmamış ve biraz yüzeysel. Bu yüzden bana çok sıkıcı geldi. Monolog tekniğini kullanmış olması ve diyalogların az olması da diğer bir etken. Buna rağmen Ermeni tarihi, soykırım, tehcir, Kürt isyanları gibi bıçaksırtı konulara cesaretle değinmiş olması sevindirici. Bu sayede hakkında çok az şeyler bildiğim konuları öğrenmiş oldum. Tabi bu romanı 96 yaşında yazdığını da unutmamak lazım.