Bursa'da güzel bir kahve mekanı... ders aralarında, boş zamanlarımda kahvem ile başbaşa kalıp demlendiğim yer... düşünceler tarihinde tavaf etmeyi bırakıp düşüncelere daldığım yer... kuytu bir köşeye oturup ruhumu inzivaya çektiğim ve dahi düşüncelerimin bir cüzzam gibi ruhumu kemirdiği yer... Bursa'dayım şimdi... sabah dersini bitirdim... akşam dersini bekliyorum... düşünmek tefekküre dalmak için güzel bir zaman dilimi... bugün ne üzerine düşünelim... bugün "onur" üzerine düşünelim... nedir onur?... onurlu olmak nasıl olur?... onurlu duruş nedir?... onur; saygıya değer bir insanın saygıyı hak etmesini sağlayan bir iç değer veya saygınlıgın dayanağı olan yüce duygu denilebilir... onur; kalbini güzelleştirememiş, sadece maddeye tapan, manaya kapalı insanların ömrü boyunca tadamayacağı muhteşem, tarifi namümkün bir duygu diye tahmin ediyorum... onur; insanı zillet içinde tok olmaktansa izzetiyle aç kalmayı tercih ettiren bir iç değer... onurlu olmak olgunlaşmayla ilgili sanırım... onur; olgun insanların alnı açık başı dik dolaşırken başlarında taşıdığı en güzel taç... peki insan nasıl olgunlaşır?... insan iki yol ile olgunlaşır... birincisi eğitim... ikincisi acılar... eğitim ile olgunlaşmayan toplumlar acılar ile olgunlaşmaya mahkumdurlar... eğitim yoksa... olgunluk da yok... olgunluk yoksa... onurlu duruş da yok... geriye sadece acılar ile olgunlaşmaktan başka çare kalmıyor... onun için onurlu bir duruş gösteremeyen toplumların bir kısmı her dönem acı çekmeye mahkumdur... bunun da en kötü sonucu kutuplaşmadır... acı çeken ile acı çekmeyen hiçbir zaman birbirini anlayamayacak ve mesafeler daha da açılacaktır... onun için bir topluma yapılacak en büyük iyilik... reformlar ile sağlam bir eğitim sistemi kurmak... insanları eğitim ile olgunlaştırmak... olgunlaşan bir toplum her durumda onurlu duruşunu gösterecek... ve bu toplumda acılar yaşanmayacaktır... öyle düşünüyorum işte... deneyimlerim, gözlemlerim, tahlillerim böyle düşünmeye itiyor...
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.