"Her neyse, hep büyük bir çavdar tarlasında oyun oynayan çocuklar getiriyorum gözümün önüne. Binlerce çocuk, başka kimse yok ortalıkta, -yetişkin hiç kimse, yani- benden başka. Ve çılgın bir uçurumun kenarında durmuşum. Ne yapıyorum, uçuruma yaklaşan herkesi yakalıyorum, nereye gittiklerine hiç bakmadan koşarlarken, ben bir yerlerden çıkıyor, onları yakalıyorum. Bütün gün yalnızca bu işi yapıyorum. Ben, çavdar tarlasında çocukları yakalayan biri olmak isterdim."
Ergenlik donemindeki bir gencin, kendi iç çatışmalarını, psikolojisini samimi bir dille anlatan bir kitap olmuş. Yer yer argo kelimelere yer verilmesi de (bittim gibi) kitabın samimiliğini arttırmış. Sadece sonunun biraz daha farklı bir yere bağlanmasını isterdim, bir şeyler yarım kalmış sanki, bitmiş gibi hissedemedim. Yine de tavsiye ediyorum güzel bir kitap :)
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
