Kafes'i ilk çıktığı zaman çok büyük heyecanla alıp aynı heyecan ve tedirginlikle çok severek okumuştum. Malerman'dan daha sonra Gölün Dibindeki Ev kitabını okuduğumda çok büyük hayal kırıklığına uğramıştım. Elbette ki Kafes'le kıyaslayıp aynı kulvara bile alınmayacak bir eserle karşılaşmak beni yıktığı için Malerman'a yanaşmadım o zamandan sonra. Yıllar geçti, 2019'un bu Ocak ayında girdiği indirimle Kırmızı Piyano'yu aldım. Gerilim romanı bekleyerek açtım kitabı. En başlarda güzeldi. Sürükleyici ve geçişleri başarılı buldum. Ama sonrasında kitap elimden düştü. 70.sayfaya geldiğimde aynı hızda ilerlememeye ve yavaş yavaş birbirine dolanmaya başladı her şey. Bölümler kendi başlarına ilgi çekiciydi ama son kısımlara doğru bir sürü sayfayı kafamda oturtamadan okudum. Kitabın bitmesi için uğraştım. Kendime kitap yarım bırakmama sözüm olmasa elime 2 sene daha almazdım. Beni kendine çekmek konusunda çok başarısızdı kitap. Sevdiğim, nefret ettiğim ya da herhangi bir şey hissettiğim karakter olmadı. Durum böyle olunca da 10 günde 4 kez elime alarak anca bitirebildim. Ben de çok üzgünüm...

Kırmızı PiyanoJosh Malerman · İthaki Yayınları · 20171,722 okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.