Bir memeli ya boynuzludur ya da yırtıcı dişlidir. Iki özelliği bir arada bulmak olanaksızdır; çünkü ona göre doğa ISRAFA gitmez. Hayvan kendini ya boynuzuyla ya da dişiyle savunur. Böylece doğanın bir yerde harcadığını başka bir yerde tutuma giderek dengeledigini söyler Aristoteles. Bunun başka bir örneğini geviş getiren hayvanlarda bulur. Bunlarda birkaç mideye karşılık dişlerin eksik ve yetersiz olduğu görülmektedir. Bir başka gözlemi de tek tırnaklıların boynuzlu olmadığı ile ilgilidir.