Tek kelimeyle inceleme yapılabiliyor olsaydı net bir cevabım olurdu: SIKICI. Masal okuma heyecanı ile başladım ama masal mı okudum, kendime işkence mi ettim henüz ayırdına varamadım. Başlarken o meşhur tavşan deliğinden aşağı düşüşle Hepimiz zannettik ki karşılaşacağız muazzam bir düşle Kah öğütle karşılandık kah şen bir gülüşle Lewis, saçmalıklara gark ettin bizi Saçmalıklarla bezeli oluşunun yanında ince göndermeleri de olduğuna inanıyorum. Buna inanmak istiyorum, yoksa bu kadar kıymet görmezdi Carroll'ın bu dillere destan (!) masalı. Viktorya Dönemi, geçiş evresi, tutuculuk, ahlaki gösteriş, tam da İngiliz işi bir kasıntılık hali... Bunlara hiç de girmek istemiyorum zira bir masalı anlamak adına oturup da Viktorya Dönemi Tarihi okumak pek de işime gelmedi doğrusu. Dönemsel göndermeleri anlayamamaya dair sorunları bir kenara bırakırsak, bir de dil farkından kaynaklı kelime oyunlarının anlaşılması sorunu var ki, bunu çözebilmek için önerim şudur. İthaki Yayınları'ndan çıkan versiyonda çevirmen, kelime türetme, uydurma ve olduğu gibi aktarmada izlediği yolları güzel bir şekilde aktarmış. Bu sayede durum biraz daha anlaşılır bir hal alıyor. Bir göz atmanızı tavsiye ederim. Yazar, değişik bir karakter. Zeki mi? Zeki. Kitap da zekice kurulmuş bir örgüye sahip. Matematikçi, mantıkçı, papaz. Bu yönleri ile son derece disiplinli ve rasyonel bir zat. Diğer yönü ise çocukları eğlendiren, onlarla çocuk olan bir adam. Kız çocuklara düşkün, lakin bu yönü ve çektiği yarı-nü çocuk fotoğrafları, onun bir pedofil olduğunu düşünmeye itiyor bizi. Kanıtlanmamış falan dense de çorbaya sinek düştü bir kere. Bu benim, kitabı yorumlamama da sirayet etti tabii. Normalde iyi niyetle okuyup geçeceğim birçok yeri, Alice'e dair göndermeler arayarak okudum. (Mesela 8. bölümde, beyaz güllerin kırmızıya boyanmasını -belki de aşırı Freudyen bir tavırla- saf çocukluk halinden kadınlığa geçiş hali olarak yorumladım. Beyaz gül saflığın ve saflık da çocukluğun sembolü, kırmızıya boyanma ise bekaret kanı ile ilişkilendirilerek, çocukluktan sıyrılma hali. Yorumum aşırı da olabilir, sorumluluğu bana aittir.) 3. bölümde ise, ıslanan ahaliyi "kurutma" fikrinde dahice (!) bir yöntem izleyerek "William ve İngiltere Tarihi" anlatmaya koyulan fare, ister istemez bana, "kuru" kahramanlık hikayeleriyle iliğine kadar "kurutulan" gariban halkı çağrıştırdı. Tabii o ıslaklık üzerinizde kuruduğundan, zatürre olma ihtimaliniz de yüksek. Dikkat edin kendinize... İlla bir şeyler yapacaksanız, kendinize ördeği örnek alın da arada sorular sorun. Zira soru soran ördeğin geçiştirilmesi, kendisine bir cevap veril(e)memesi, soru sormak gerekliliğinin bir çocuk masalınca anlatılabilecek güzel versiyonlarından biriydi. Kitaptan öğrenilebilecek birkaç da anomali mevcut. Bunlardan ilki, yazarın ruh halinde de belirttiğimiz üzere çift kişilikli bir ruh hali. Aslında işinde kuralcı, çocuklarla olan ilişkilerinde ise sevecen biri olmayı pek de kötü bir çift kişilikli olma hali olarak yorumlamayız, ama Disosiyatif Kimlik Bozukluğu belirtilerini Alice'te de gördükten sonra (halüsinasyonlar, amnezi, derealizasyon vs.) bunu pek de masum bir karakter yansıması olarak göremeyiz (Dip Not: DKB vakalarının yaklaşık % 90’ı taciz öyküsü içermektedir. Kaynak: libidodergisi.com/disosiyatif-kim...) Diğer bir anomali ise, adını kitaptan alan Alice in Wonderland Sendromu. bilimveutopya.com.tr/alice-harikalar... Bunca şey öğrenmişken bu masalın nesini beğenmedin diye sorabilirsiniz. Cevabım tabii ki de şu olacak: Masalda hoşuma giden bir şey bulamadım. Tamam, bilgilendim mi? Evet. Ama eğlendim mi? Hayır. O zaman konu kapanmıştır! Yine de kitaba puan verme konusunda ikilemde kaldığım için, puanlama yapmadan inceleme yapmayı tercih ediyorum.

Alice Harikalar DiyarındaLewis Carroll · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202122,6bin okunma

··

51 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Post Mortem