Filmini izleyip beğendiğim için, rastgele görüp de aldığım kitap. Kaplumbağalar da uçar gibi film replikleri ve film sahnelerinden verilen bilgilerle senaryo gibi okunan bir kitap. Fransız bir kadın Japon bir erkek Barış konulu bir film çekimi için Japonya'ya gelen Fransız bir kadın oyuncu ile Japon bir mimar olan adamın aşkını anlatılıyor. Film çekimleri bitmiş yalnızca son bir sahne kalmış çekilmesi gereken... Ülkesine dönmeden bir gün önce yaşanan, bir aşk. Kadın Neversli. Aşık olduğu Alman subay öldürülünce ve böyle utanç verici bir alkın cezası olarak kadının saçları kesilip, mahzene kapatılınca Nevers kadının aşkıyla birlikte aklını da kaybettiği yer olarak kalıyor. Önsözde de belirttiği gibi; "Saçlarını kazımışlar Nevers'de, 1944'te, yirmi yaşındayken. Bir Alman'mış ilk sevgilisi. Kurtuluş sırasında öldürülmüş. Saçlarını kazıyıp bir mahzene kapatmışlar onu Nevers'de . Ancak Hiroşima'ya bomba atılınca, mahzenden çıkıp sokaklardaki çılgın kalabalığa karışabilecek duruma gelmiş." Bu olayı anlattığı ilk ve tek kişi o tek gecelik ilşki yaşadığı Japon mimar. İzleyenler bilir, bir aşk filmi görünse de yalnız aşk filmi değil. Yaşanılan aşkın yanında, savaşın bıraktığı kalıntıları, acıları, geçmişi… hem görsel olarak hem de sözlerle aşk ile harmanlayıp anlatıyor. Başları, kalçaları kopmuş gövdeler, yanan bedenler... annesinin ölümüne ağlayan bir çocuk... 20. Sayfadaki şu alıntı, görmek, hissetmek, yaşamak arasındaki fark; #41361065 Herkes yaşadığını bilir. Kimse kimsenin aynı acıyı yaşasa bile tamamıyla anlayamaz. Çok güzel ve düşündürücü bir önsöz ve diyaloglarla başlayıp biten kitap. Önce filmini sonra kitabını tavsiye ederim. Keyifli okumalar ve izlemeler diyemeyeceğim... Sonuçta onun adı HİROŞİMA! İnsanlığın kaybettiği bir yer daha. Tarih: 6 Ağustos 1945 Yerel saat: 08:15′te ABD Hava Kuvvetlerine ait "Enola Gay" adlı B-29 bombardıman uçağı Japonya'nın Hiroşima kentine "little boy" (küçük çocuk) adı verilmiş bir atom bombası attı. Şu güzel şiiri de eklemeden edemeceğim... Kapıları çalan benim Kapıları birer birer. Gözünüze görünemem Göze görünmez ölüler. Hiroşima'da öleli Pluyor bir on yıl kadar. Yedi yaşında bir kızım, Büyümez ölü çocuklar. Saçlarım tutuştu önce, Gözlerim yandı kavruldu. Bir avuç kül oluverdim, Külüm havaya savruldu. Benim sizden kendim için Hiçbir şey istediğim yok. Şeker bile yiyemez ki Kâat gibi yanan çocuk. Çalıyorum kapınızı, Teyze, amca, bir imza ver. Çocuklar öldürülmesin Şeker de yiyebilsinler.