Felipe Alfau, Locos yayımlandığında 34 yaşındaydı ve sene 1936’ydı. Ben ise bu kitabı 2019 yılında okudum ve şaşırıyorum. Şaşırma ile birlikte edebi doyum da geliyor peşi sıra. Okuduğum kitap bir öykü kitabı değil. Roman da değil. Ama ikisi de aynı zamanda. Biliyorum biraz çapraşık bir durum çünkü eserin yarattığı duygu da öyle.. Karakterlerin neredeyse tamamı ilk ‘öyküde’ bir araya geliyor ve sonra diğer öykülere dağılmaya karar veriyorlar. Tek tek belirip; kendilerini takdim ediyorlar. Her biri bağlantılı,her biri ayrı hikayeye sahip. Ve bu sadece iki yüz sayfaya sığabiliyor. Ve bunları gerçek kılan Alfau, yaptığının muazzam bir şey olduğunun farkında değil, uzun bir süre başkalarının fark edemediği gibi~ . Cinayet, saplantılar, arkadaşlık ve kurulan ilişkiler, kurulamayan ilişkiler.. Bir bütünün parçaları, ama bu parçalar aslında birden fazla bütün demek. . Yazarın kullandığı teknik, yaratım süreci, her bir karakterin titizlikle incelenmesi/detaylandırılması..Tablo gibi. İlk bakışta ne olduğunu çıkaramadığınız bir tablo. Sonra yavaşça yaklaşıyorsunuz. Tanıdık geliyor. Biraz daha yaklaştığınızda o fırça darbelerindeki anlamı görüyorsunuz. Ve bundan memnun kalmamanın mümkün olmadığını biliyorsunuz~ . Şöyle de bir alıntı iliştireyim: “..insanlar için gerçeklik olan şey, bir karakter için sanrıdır. Karakterlerin gerçek hayata dair hayalleri vardır ve gerçekliğin hayalini kurarlar ve sonra da kaybolurlar.” . Çeviride (bazı kelimelerin orijinal halleri ile kullanılıp; dipnot verilmesini çok beğendim!) Ekin Uşşaklı yer alıyor. Kitabın ruhuna ayna tuttuğunu düşündüğüm kapak çalışması ise Gray318’e ait~

LocosFelipe Alfau · MonoKL Yayınları · 201650 okunma

·

145 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan