Ben ilk kısmı okurken daha çok zevk aldım . Çünkü diğer kısımlarda bir propaganda var gibiydi. Bunu karakterlere baktığınızda da net olarak görebilirsiniz . Halludas,Kufu ve Mehte 'nin hikayesini üçüncü bir göz anlatırken , hikaye ikinci kısımda daha çok Sadullah üzerinden, onun gözüyle anlatılıyor. Ve konuşmalarında daha çok bir görüşe ait fikirler anlatılıyor. İlk kısım belki daha çok bilinmeyen kelime içeriyordu ama benim açımdan daha ilgi çekiciydi. Tarafının ne olduğu mühim değil ama bu kadar bariz bir şekilde yapılınca , kitap romandan , kurgudan daha çok düşünce kitabına dönmüş. Çok sevemedim özetle, ancak okuduğuma pişman da değilim.