Kitap tam bir kurgu sarmalı. Okumaya başladığınız andan itibaren içine çeken, sürekleyici bir dili var. Konusu kısaca şöyle; baş kahramanımız A. Harlen küçük yaşlarda yaşamından kopartılarak bir tür örgüte hizmet için eğitilir. Örgüt faaliyetlerini gerçeklikten bağımsız bir alanda yürütür. Zamanı tam anlamıyla yönetmek imkansızdır fakat küçük bir takım müdahalelerle alternatif olasılıkları "gerçek" kılmak mümkündür bulundukları yer itibariyle. Örgütün amacıda bu ölçüde gelişir ve insanların güvenliği esaslı bir sistem oturturlar. Bizde kahramanımızın eğitim ve belli rütbe artışları sırasında başından geçen olayları okuruz. (Aslında daha derin konular var fakat okuyacak olanlar için üstü kapalı bu kadar anlatabildim ;)] Yazar kendi dünya görüşünü romana tabiri caizse yedirmiş. Bunu kitabın satır aralarında görebiliyorsunuz kitabın son bölümlerine doğru dahada netleşiyor zaten. Ayrıca insana ve toplumun genel işleyişine dair satır aralarında yine pek çok atıf var. Tabi her şeyden önce bilim-kurgu romanı olmasından kaynaklı fizik, kimya vs. gibi bilimlerden terimler, konularda görülüyor. Eğer bilmediğiniz bir terim veya konu çıkarsa kitabı kapatıp kendinizi bir anda o konuyu araştırırken bulabiliyorsunuz bu işin güzel yanlarından biri de bu bence. Kitap hakkında genel olarak baktığımda kısaca şunu diyebilirim, hemen her konuda başta doğru gibi olan bir takım şeylerin uzun vadede nereye varacağını bilememe çaresizliğimizi güzel bir kurguyla derlemiş yazar. Sonunu yaşanan tarihsel bir olayla bağlamasıyla da kitap ölümsüzlüğünü ilan etmiş. :) Kitapta beğenmediğim ve beni okurken bunaltan tek konu baş karakterimizin yaşadığı aşk mevzusuydu. Sert bir eleştiri yazacak kadar laçka değildi ama bir yapaylık, ergence dediğimiz bir takım davranışlar söz konusu. Bana geçmedi o "aşk" duygusu. İnandırıcılığı yoktu. (---Burdan sonrası kitaba dair ufak bilgiler içerir.---) Onun dışında bilgisayar L.T. nin kitabın sonunda o son görevde tedbirli ve kuşkucu tavırdan arınmış gibi ona koşulan şarta boyun eğmesini o denli alanında tecrübeli bir karaktere yakıştıramadım. Öğrencisi ona güvenmediğini açık açık söylerken onun sonsuz güven ve teslimiyeti biraz enteresandı. Bilerek izin verdi diyeceğim ama öyle olsa Harlen'ın düşüncelerinde okuyucuya aktarılması gerekirdi. Öyle olmadığına eminim o yüzden. Uzun lafın kısası güzel kitap. Okuyun :)

Sonsuzluğun SonuIsaac Asimov · Monokl · 20152,286 okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

od