Bu karmaşada, çevresine kedilerin doluştuğu, yemek yiyip su içtiği ağacın hemen önünde bir kadınla bir delikanlı duruyor. Oğlan çok genç. Okumuş biri besbelli, gözlüklü. Omuzları hafif çökük, dişleri beyaz ama sık gülmediği için görünmüyor şimdilik, göze çarpmıyor. Arasıra ayak değiştiriyor: dayanamadığı, taşıyamadığı bir ağırlığı (yüreğini) öbür ayağına aktarıyor sanki. Böylelikle biraz daha direnebilecek . Terli, serin parmakları ceketinin düğmeleriyle oynuyor durmadan. Çünkü genç kadın, delikanlının dünyaya karşı bağladığı kabukları, kinleri, kalın geçilmezliği yavaşça geçiyor bakışlarıyla, onun suçsuzluğunu (o pütürlü alıngan kabukları) bir bir çatlatıyor sanki bir bahar dalını ayıklarcasına, dipteki coşkun özsuyu buluyor; sonra o soyunukluğu, çaresizliği, kendi sevinciyle giydiriyor, ısıtıyor. Kaçınmadan. Arada bir çevresine ürkek bir bakış atıyor genç kadın -Kaçamak bir buluşma anlaşılan-
Sayfa 60Kitabı okudu
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.