Sevmek, insanın namütenahi bir kaynaktan aldığı küçük bir ışığın yalnızca bir parçası olduğu halde beşerin duyguları bu kadar derinden yaşadığını görünce insanın aklına el-hayyül kayyüm olan Allah'ı sevmenin insanı nasıl da mesut ettiği geliyor. ''İman etmedikçe cennete giremezsiniz, birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olmazsınız.'' sözü İslam'ın sevgiye bakış açısını açıkça ortaya koyan bir ifade. Kısaca sevmeden cennete giremezsiniz. Bunları bildikten sonra esas sorular başlıyor. İnsan nasıl sevmelidir? Esasında bunun cevabı da çok basit peygamber efendimizin yaşam şeklini örnek almak, yani efendimizin sünnetine uygun bir hayat. Oysa sevmek ne kadar yüzeysel şimdilerde insanların bir kalbi olduğu unutuluyor çoğu zaman. Kadınlar estetikle birbirinin aynı olmayı maarifet, erkeklerse bunlara yaşadığını sevgi sanıyor. Fakat esasında bir taraf eşya oluyor diğer taraf ise eşyayı kullanan. Sanki kalpleri değil de cisimleri seviyor insanlar. Sokağa çıktığınızda renk renk insanlar görüyorsunuz ama içleri karanlık. Sadeliğin zarafetin bir kamyon yüklü anlamı olduğu günler geride kaldı. İbrahim Baz'ı Nevşehir'de damla projesinin düzenlediği bir söyleşi ile tanımaya başladım. Ne de güzel yapmışım katılmakla yoksa böyle bir eserin varlığından haberdar olmamak çok üzücü olurdu. Yazarın kullandığı dil bana Nazan Bekiroğlu'nun üslubunu hatırlattı. Aşkı anlatan güzel satırlarla dolu. Leyla ile Mecnun, Yusuf u Züleyha, Ferhat ile Şirin gibi destanları ve masalları herkes bilir. Özünde bütün bu destanların kaynağı aynı aşk, işte Mem u Zin Masalı'nda bu aşkı daha güzel anlıyorsunuz. Daha çok okuyucuya ulaşması dileğiyle. Sevgiyle kalın...

Mem û Zînİbrahim Baz · Otto Yayınları · 2019155 okunma

··

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.