"Tasavvufta kalbin en iç katmanı olarak lübbül’l-lüb kavramı görülür. Kalbin dört katmandan meydana geldiği ve en içinde bu katman olduğu vurgulanır. İnsan, en içine döndüğünde orada sadece Allah aşkıyla yanan bir çerağ görmelidir. Çünkü aşkıyla yanan bir kalp, her daim aradığı yolun bilincine sahip olabilir. İnsan hayat saatini hem ahiret, hem de dünya hayatına göre ayarlayıp devam edebilir. İkisi de birbirine bağlıdır. Bu dünya, ahiretimize zemin hazırlayan bir yoldur. Aziz Mahmud Hüdâyi: “Ayinedir bu âlem her şey hak ile kâim / Mir’at-ı Muhammed'den Allah’a görünür daim” demiştir. İnsan, varlığının hakikatine ancak kalbine Allah aşkını koyup varabilir. Aşk; ne ben olmaktır, ne de sen. Bu yüzden insan kendini nefsinden arındırıp sadece biz olmayı bilmeli."
Sayfa 20Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.