Biz millet olarak hep birileri öldükten sonra kıymez biliriz ama arkadaşlar bu değerli insan hala yaşıyor ve hala yazıyor.Bu adam ölmeden kıymetini bilelim çünkü onun yazdıkları kaleminden ya da dilinden çıkmıyor,yüreğinden çıkıyor.Ben Toptaş okurken içeriğe odaklanmıyorum artık sadece kendimi kelimelerin o eşsiz ahengine bırakıyorum ama yazar sözgelimi bazen öyle sözler söylüyor ki canınız acıyor.Demem o ki şehrinize falan gelirse bir sarılın teşekkür edin ve özür dileyin ondan,o adam özrün sebebini anlar.Kitaba gelirsek yazar belli ki oturup yazmak istemiş,yazsın,yazmış.Dört ya da beş hikayeden oluşuyor ama en çok ilk iki hikayeyi sevdim.Bu eseri okurken kendi kendinizle konusuyormuş gibi sesli okuyun.Iyi okumalar.