Ortaokuldayken edebiyat öğretmenimiz sınav kağıdının 30 puanlık son kısmında bize ünlü birinin bir sözünü verirdi ve o konu hakkında kompozisyon yazmamızı isterdi.
Kitap, aşağı yukarı bu ayarda bir kitap. Yazar, Stoacı düşünce önderlerinden Seneca, Epiktetos ve Marcus Aurelius’a ait sözlerden alıntılar yaparak, bu sözlere dair kendi yorumlamalarını okuyucuya aktarıyor. Ancak bunu oldukça yavan bir şekilde yapıyor. Okuyucuya sürekli ‘ikinci tekil’ şahıs kullanarak, şunu yap ya da bunu yapma tarzı öneriler sunması okurken beni rahatsız etti.
Kitabın arka kapağında yazanlara aldanarak kitabı sipariş etmiştim, hayal kırıklığına uğradım. Zoraki bitirdiğim bir kitap oldu.
