Güçlü rejimler insanları söyledikleri sözler nedeniyle mahkum etmezler ; zayıf olanlar korkarlar ve varoluş sürelerini uzatabilme çabası içinde şiddete başvururlar. Halka gelince, onlar siyasi mahkumları çoğunlukla kendi bencil nedenlerinden dolayı suçlu kabul ederler .Bu , bir tür savunma mekanizmasıdır. Halk , yasa ve düzenin korumasına sahip olmadığı bir toplum içinde yaşadığı gerçeği ile barışamaz. Çünkü bunu yaptıkları taktirde , nasıl sessiz kalabildikleri sorusu ile yüzleşmek durumunda kalırlar.Çünkü eğer masum bir insan yasalar gözardı edilerek mahkum edilmişse , bu konu üzerinde tefekkür eden kişi , artık kendisini güvende hissedemez ve halk , bir özsavunma çabası içinde içgüdüsel olarak bunu inkar eder . Hüküm ne kadar ağırsa , bu sonuca ulaşılması ve bunun kabullenilmesi de o kadar kolay olur.Kanıt yokluğunda , ağır cezanın kendisi suçun kanıtı haline gelir. Açık ve kati suç kanıtlarının yokluğunda , hafif bir cezanın kendisi şüphe doğurur ve yetkililerin bile kendilerinden emin olmadıkları gösterir.
Sayfa 51Kitabı yarım bıraktı
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.