Selamün aleyküm sevgili okurlar.. Evet bir Şehnaz Gülşen kitabını daha bitirdim şu an çok karmaşık duygular içerisindeyim, öncelikle kitaptan bahsedeyim sizlere; "Öksüz ve yetim olan Berçem, Düğün gününde kocası öldürülen Berçem, kaynı ile evleniyor. Burada biraz durup empati kurmaya çalışalım... Düşünün şimdi en mutlu gününüzde eşiniz vefat ediyor ( Allah korusun) Ve siz de verilen hükümle eşinizin erkek kardeşiyle evleniyorsunuz, sizi sevmeyen bir adamla hatta o adamın bir de evlenme hayalleri kurduğu sevdiği başka bir kadın var... Aklınız almıyor değil mi? Yakışıklı karakterimiz Barzan bey 'emanet gelin'ini istemiyor ona değer vermiyor, sevmiyor, saygı göstermiyor, sürekli eziyor.. kitabın başı bu tabikide Berçem in ondan ayrılmasıyla anlıyor onun değerini, ona olan sevgisini ve Berçem'ı babasının evinden kaçırıyor bu süreçte hala evliler ama evli olduğu karısını kaçırıyor. Ona değer veriyor seviyor bir şekilde yuva kuruyorlar. Bu acılı ve bir o kadar da yürek yakan serüvende benim ders çıkardığım konular çok oldu örnek aldığım verler var, ben o kitabı okumuyorum o kitabı yaşıyorum en derinden yaşıyorum hem de. En çok da bir evliliğin nasıl gideceğini, eşlerin birbirine olan saygısını bağlılığını ve sorunlarının kendilerinin cozmeleri etkiliyor beni, malum günümüzdeki evlilikler en fazla 1 yıl sürüyor. Kitabı okurken bana kattığı bilgiler sayesinde olgunluğum artıyor düşünce yapım gelişiyor. Hatta şöyle bir anımı da anlatayım sizlere; Geçtiğimiz hafta salı günü kurstayım. Kurstaki arkadaşlar da bir arkadaşın evliliği hakkında yorum yapıyorlar, dinliyorum onları hepsi ayrı ayrı konuşuyor. "Güzel bir kadın aslında, kocası onu neden aldattı ki" "Kız bir kere aldatmadı onu kaç kadınla aldattı üstelik çocukları yakalamış adamı" " kız da ne diye katlanıyorsa o adama güzel kız ay ben olsam boşardım o kacayı!" İşte bu cümleden sonra artık dayanamıyorum giriyorum araya " öyle söylemeniz çok yanlış. Hepiniz evlisiniz burada, hepinizin de çocuğu var. Biz nereden bilelim kadın o evin içinde ne yaşıyor. Başkalarının mahremiyeti hakkında konuşmak doğru değil. Karı koca arasında bu ilişkiler bize laf söz söylemek düşmez.." Benim bu konuşmam onlarla hayli dokundu sonra ona lar üstüme geldiler. " Sen evli bile değilsin bize akıl veremezsin, senin yaşındakiler bunları düşünmüyor, sen ne söylediğinin farkındamısın. Sen önce bir evlen biz de seni görelim..." Evet konuşmanın sonlarına doğru yaklaşık 2 saat tartıştık onların söylemek istediği nokta şuymuş "evli değilim, öyle bir tecrübem yok, o yüzden benim konuşmam çok yanlışmış." Dönelim kitabımıza kitaptan beğendiğim bir bölümü de sizlerle paylaşmak istiyorum. Evrenin bahsettiği nice güzelliği kıymete bindirecek idrake sahip olmayan insan topluluğu içinde nefes alıp vermek can yakıyor. Kimi elinin tersiyle itiyor, kimi anlamıyor, kimi görmezden geliyor. Paylaşmanın tadına varmayan hatta paylaşmayı bile cok gören bir topluluğun içinde nefes alıp verebiliyoruz. Çoğumuz aynı espiriye gülerken, çoğumuz aynı acıya ağlayabiliyoruz. İnsan olarak var edilmiş ancak insan olamamışız. Koca bir mutluluk küçük bir paylaşımla başlayıp bir gülücükle sonlanıyordu. Mutluluğunu tek başına yaşamayı yeğleyip başaramayan nice örneğimiz de vardı. Hayatta hep şu dersi çıkarmıştır insanoğlu: Paylaşmayı bilene mutluluk daimidir. Paylaşmayı bilmeyene mutsuzluk cezadır. Şuraya da şunları bırakayım #42282101 #42281230 #42056872 Hayatin 2 kuralı #40438674

Emanet Gelin IIŞehnaz Haşimoğlu · Dokuz Yayınları · 2017614 okunma

·

271 görüntüleme

@Oksitosin_ ·

👏👏👏👌Canooo

@Efulimcan ·

❤❤😙 seviyom men senii

1 sonraki yanıtı göster

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.