Ah şu bitmesin diye okumaya kıyamadığım kitaplar. Ne çoğaldınız bu ara. Sende öyle kitaplar arasında yerini aldın Pembe ve Yusuf.
Bir aşk hikayesi sandım önce ama sonra anladım ki işin rengi pek öyle değilmiş. İşin rengi pembeymiş önce, sonra ise kahverengi gibi balçık rengi gibi çamurlu bir renkmiş.
Her sayfa da bir üzüntü, çırpınış, KEDER. Keder'i neden mi büyük harfle yazdım? Keder özel isim mi ki eki ayırdım? Ben bilmem artık o kadarını.
