kaçışlarından, korktuklarını anlayan Don Quijote, miğferinin kartondan siperliğini kaldırıp zayıf, toz içinde kalmış yüzünü açtı ve kibarca, sakin bir sesle dedi ki:
"Kaçmayın, soylu hanımlar, benden bir kötülük beklemeyin, zira mensubu olduğum şövalyelik tarikatına, hiç kimseye, hele sizin gibi saygıdeğer hanımefendilere kötülük etmek yakışmaz."
Kızlar, Don Quijote'ye bakıyor, iğreti siperliğin örttüğü yüzünü görmeye çalışıyorlardı. Ama kendilerine soylu hanımefendi dendiğini duyunca, soylulukla hiç ilgileri olmadığından, kendilerini tutamayıp gülmeye başladılar. Bunun üzerine gururu incinen Don Quijote şöyle dedi:
"Güzele ölçülü olmak yakışır, üstelik en küçük hâdiseye gülmek sersemliktir, ama bunu sizi üzmek veya kızdırmak için söylemiyorum, benim tek amacım, sizlere hizmet etmektir."