attila ilhan'ın kendini anlattığı dizlerinde kendinizi bulmak. bize ait olanı, onun söylemesi.
yanılmıyorsam attila ilhan'ın dördüncü şiir kitabı kendisi. kitaba, "istanbul ağrısı" şiiriyle vurucu bir giriş yapıyor üstad ve kitap bu minvalde ilerliyor. şiirlerde yer yer halk şiiri rüzgarı esiyor ve memleket havası alınıyor; yer yer bir aşka şahit oluyoruz dizelerde. öyle ki ispanya iç savaşını ve cezayir'in fransız emperyalizmine karşı mücadelesini de anlatıyor.
kitabın son şiiri ise "hürriyet ve istiklal benim karakterimdir" şiiri, bu vurucu şiirle kitap bitiyor.
attila ilhan okumaya henüz yeni başladım ve okudukça şiirleri anlam bulmaya başlıyor bende. diğer eserlerini okudukça, sırrını daha da açar umarım.
attila ilhan okuyun efendim. şiirlerini okuyun ve okutturun.
incelemeyi eserden bir kısımla bitirmek gerekirse:
"sen değil misin
gizli bir kıvılcım gibi gözbebeklerimde duran
umutsuzlandığım her akşam
senin rüzgarın almıyor mu uğultulu yorgunluğumu
yoksulluğun eşiğinde kapaklandığım zaman
ellerimden sımsıkı tutmuyor mu
senin
İyimserliğin"