Genelde Grangé yeni bir kitap çıkaracağı zaman evvelden haberim olur, kitabın raflarda yerini alması için gün sayar, çıktıktan sonra da almak ve bir an önce okumak için fırsat kollarım. Lakin bu sefer pek de öyle olmadı. Tesadüf eseri haberim oldu yeni kitaptan ve afalladım başta. Sonrasında ise geri kalan kısım, yine eskisi gibi oldu, kitabı almak ve bitirmek için fırsat kolladım ve nihayet buradayım... Bu sefer konumuz, biraz daha yer altı ve de bel altı düzleminde ilerlemiş. Kurbanlar striptiz dünyasından. Bu vesile ile de striptiz kulüpleri alemine bir bakış atıyoruz. Fakat iş keşke bunlarla kalsa. Kitapta öyle şeyler mevzubahis ediliyor ki, striptiz işin içinde basit bir çocuk oyunu hükmünde kalıyor. İnsanoğlu gerçekten masum mu, yoksa şeytanın daniskası mı, "medeniyet" denen şeyin arka planına gizlenen duygular mı esas tabiatımız, yoksa biz medeni olduğumuz halimizle mi gerçek birer insanız, zevklerimiz bizi biz yapan olgular mıdır yoksa bizi lekeleyen, habis şeyler midir, bu sorular kitap boyunca zihninizde uçuşuyor. Kahramanımız ise Corso. Bu olayların içinde debelenip duran, çözüme ulaşmak için elinden geleni ardına koymayan bir polis. Süper polis değil tabii. Zaafları var, sorunlu bir geçmişi ve sorunlu da bir bugünü var. Çatlak bir karısı, bir de bu birliktelikten bir oğlu var. Boşanma ve velayet sorunları ile boğuşurken bir de bu olaylar patlak veriyor ve gerilim treni hızlanmaya başlıyor. Grangé yine aynı Grangé, çevirmen yine çoğu kitabında olduğu gibi Tankut Gökçe, ama bu kitapta biraz fazlaca yazım hatasına rastladım. Cümlelerin bazılarında tutarsızlıklar gözüme çarptı. Ha diyeceksiniz ki çeviri kitap, bunda yazarın ne suçu günahı var? Onun suçu başka. Şöyle ki, (eskiden de yaptığı gibi aslında, yeni bir şey değil) orijinal diline sürekli başka dillerden kelimeler iliştirerek yazıyor. İngilizce, İtalyanca, İspanyolca vs. Eskiden bu kadar rahatsız olmamıştım belki bu durumdan ama bu sefer belirtmek ihtiyacı hissettim. Hal böyle olunca da çevirmen, doğal olarak bu farklı kelimeleri belirtmek için dipnot düşmek durumunda kalıyor, bu durum da, başka çevrilmesi gereken kelimelerin ve kavramların geri planda kalmasına sebebiyet veriyor. Biliyorum, Grangé entelektüel birikimi yüksek bir yazar, lakin onca detayı da bilmemizi bekleyemezsiniz ve her bir kavramı da araştırmak durumunda kalsak bu, okurken akıcılığı kaybetmeye sebep olabilirdi. En sevmediğim şeylerden biri... Konu içerisinde geçen "şibari" yani "ip bağlama sanatı", işkence amacı ile kullanılırken zamanla erotik fantezilerin malzemesi haline gelmiş. Nerdeeen nereye... Yoksa fazla da bir yol katetmesine gerek kalmamış mı? İnsanın zevk kavramının bir sınırı yok gibi. Ve aynı zamanda acı kavramının da... Yine de, Grangé'da doğunun izlerini yeniden görmek güzeldi. Kaiken'den beridir bu merakı görüyorum yazarda, yanlışsam düzeltin. Araya kaynak yapmış gibi olacak ama şunu da belirtmeden geçmek istemedim. Velayet davasında, Corso'nun elini kuvvetlendirmek için davayı çözmesi gerektiği yaklaşımına pek bir mana veremedim doğrusu. Bir insan iyi bir polis olabilir ama bu onun, iyi bir baba olabileceği manasına gelmez ki. Sığ bir düşünce ya da gaz verme amaçlı bir yaklaşım gibi düşündüm, bilemiyorum. Onca şey söyledim, kitabın konusuyla alakalı dişe dokunur şeyler söylemedim değil mi? Aslında konuya dalmaktan kaçınıyorum çünkü bu kitapta sürpriz bozmak istemiyorum. Şu kadarını söyleyebilirim ki, kitapta bolca "acaba"ya düşeceksiniz. Sonunda ise çakılıp kalabilirsiniz. Ben Claudia'nın mektubunda bittim zaten. Tam bir trajedi... Kitapta ürün yerleştirmelerin de ziyadesiyle olduklarını dile getirmemek olmaz. Yazarımız Uber'ci çıktı bu arada, İstanbul'a geldiğinde sarı taksilere gözükmesin :) Ayrıca da sağdan soldan atılan sigara izmaritlerine karşı dikkati elden bırakmayın, bir tanesi kafanıza denk gelebilir. Bir dahaki kitabında görüşmek üzere Grangé...

Ölüler DiyarıJean-Christophe Grangé · Doğan Kitap · 20193,287 okunma

·

19 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Post Mortem