İhsan Oktay Anar’ı Puslu Kıtalar Atlası’yla tanıdım. Kaç defa okuduğumu hatırlamıyorum kitabı.
İhsan Oktay’ın en iyi kitabı değil bu. İhsan Oktay’ı daha önce okumamış, okuyup da anlamamış olanların kitabı da değil. Belirtmekte fayda görüyorum; İhsan Oktay Anar'ın kötü kitabı yok. Diğer yazdığı kitaplara göre kötü olanı olabilir o kadar (:
Her şeyden önce dili çok ağır. Eski Türkçe kelimelerden geçilmiyor ki, çok severim ben o kelimeleri. Hani yabancı dil öğrenirken derler ya, “Cümlenin gidişinden kelimenin anlamını çıkar” diye. Öyle okudum kitabı. Kelimelerin çoğunu daha önce hiç duymamış olmama rağmen anlamlarını biliyormuşum gibi rahat rahat okudum kitabı.
Yalnız en büyük hatamı kitabı parça parça okuyarak yaptım. Oysa bütünlüğünün korunması gereken bir öyküydü. Ben sürekli ara verdim, aynı anda ikinci bir kitabı okumaya çalışmak gibi bir hataya da düştüm. Mundar ettim caanım kitabı. O yüzden diyorum ya, bir kere daha okumam lazım.