Mart Ayı Hikaye Etkinliği
İyi günler, #41693064 ile başlatılan Mart Ayı Hikaye etkinlikleri kapsamında ismini vermek istemeyen bir kullanıcının öyküsünü paylaşıyorum. Okuyup değerlendirirseniz sevinirim.
Doğum masasında ağrı ve sıkıntı içinde ıkınmaya çalışıyordu kadın. Yaklaşık on altı saat suni sancı verilmiş. Başlamayan doğum eylemi kendi isteği doğrultusunda bu şekilde başlatılmıştı. Sezaryene ikna çabalarını da bu şekilde sonlandırmıştı kadın.
"Börtü böcek doğuruyor. Asırlardır kadınlar bu mucizevi eylemi gerçekleştiriyor ben de yapabilirim" diye inatlaşmıştı. Kadınlığı anlamak ve bu mucizeye tanıklık etmek istemişti. Çocuğu ile birlikte verdikleri ilk mücadele bu olacaktı. Ağrı ile düşüncelerinden sıyrıldı. Bir daha ıkındı. Bir terslik vardı. Bu iş bu kadar uzun sürmemeliydi. Bu arada karnının iki yanından iki kişi üstüne çullanmış bastırıyorlardı. Bunlardan biri o gün acilde nöbetçi olan erkek doktordu. Kadının hoşuna gitmemişti bu. Böylesine mahrem ve özel bir anda tanımadığı bu adamın varlığından rahatsızlık duymuştu. Bunu düşünürken kendine kızdı, toplumsal kuralları nasıl da içleştirmişim diye. Oysa kendisi de sağlıkçıydı, biliyordu ki şu an odada bulunan adamın tek derdi kendi ve bebeğin sağlığıydı. Kendine kızmaya devam ederek karışık duygular içinde ıkınırken artık ağrı hissetmediğini farketti. Gücü de kalmamış içini büyük bir korku kaplamıştı. O anda ebe" başı yakaladım ıkınmayı kes" dedi. Eğildi kadın ebenin tuttuğu başı gördü, bebeğin içinden çıkarılışını izledi. Dokuz aydır birbirlerine bağlı oldukları göbek kordonu kesildi. Kadın içinde bir yanma duydu." Bebek mekonyumlu" dedi dehşetle "zor ve uzun bir doğumdu ama niye ağlamıyor." Çocuğa müdahale edilmesini pozisyonunu eşiğinin içinde olduğu bilinci ile bozmadan izledi. Bomboş hissetti kendini, bomboş ve hissiz. Bu arada bebeğin ağlaması duyuldu. Kadın yorgun gülümsedi, başını masaya koydu, gözlerini tavana dikip eski söylemlerini düşündü.
" Sırf anne baba olmak için bu dünyaya masum bir canlının gelmesine karşıyım. Bu boktan dünyanın bir masumu daha öğütmesine ortak olmayacağım. "derdi.
Korktuğu bir diğer şey de buydu. Acaba annelik duygusu var mıydı kendisinde. Karşı çıktığı toplumsal bir etiket dediği o duygu. Ebe çocuğun hazır olduğunu küvezde bir müddet tutmak için götüreceklerini söylediğinde" Durun, ben gitmeden görmek istiyorum."dedi. Bebeği yanına getirdiler kocaman açılmış kapkara bir çift göz bakıyordu kendisine. O da dehşete düşüp korkmuş bu mücadelede diye düşündü kadın. İstemsiz bir gülümseme gelip oturdu dudaklarına. Merhaba küçüğüm, hoş geldin yabancı, birbirimizi tanıyacağımız uzun bir yol var önümüzde. Yorgun, mutlu, gözlerini yumdu kadın. Çünkü asırlardır bütün kadınların bildiği şeyi biliyordu uykusuz uzun günler vardı önünde...
··
21 görüntüleme
Daha olsa okurdum, yazanın eline sağlık... Ben de evlenmeden önce çocuk mocuk istemem olursa bir tane derdim, üçüz doğurdum... :))
Büyük söz söylememek lazım...
Kadın olmanın en büyük mucizesi bu galiba. Yazan arkadaşın kalemine sağlık. Keşke daha uzun olsaymış. Gayet güzeldi. :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.