"Unutmakla bağışlamak arasında ne fark var ?"
"Bağışlarken kişi her şeyi unutuyor.Ama yalnızca unutmakla,pek çok kez insan yeniden anımsamaya başlıyor."
"Dünya tüm anlamını yitirmişti.Her şey beni öylesine kabaca yaralıyordu ki,nesnelerin kavramını yitiriyordum.İçimde beni tüketen bir tek şey vardı;Acım,eskisinden de güçlü göstermişti kendini,gizlenmek,ölmek,yok olmak isteyerek sıramın üzerine yıkıldım."
Belki zeze nin büyümesini kabullenemedim yada kabullenmek istemedim,ilk başlarda kitap biraz sıktı beni,ilerleyen sayfalarda okuma hızım daha fazla arttı,insanın içini ısıtan,komik,çoğu zaman sorgulayan,epeyce düşsel bir yolculuk barındıran bazen pişmanlıkların olduğu bir kitabı daha geride bıraktım,içimde hüzün var mı diye soracak olursanız,elbette zeze nin masum çağının artık gerilerde kalmaya başlaması derim...İlk aşkını anlatırken biranda oldu bitti ye getirmesi bana göre kitabın tek eksik yanı olmuş,aşk asla ilk görüşte gerçekleşmez bunun süreci zamandır ve yavaş ilerleyen,insanın elinde olmadan bütün vücuduna yayılan,fark ettiğinizde kaçamadığınız tedbir alamadığınız,kurtulmak için çok geç kaldığınız bir olaydır,ilk görüşte insan bir şeyi beğenebilir,hoşlanabilir ama asla aşık olamaz(laf aramızda bunu biri size söylemişse ona sıkı bir tekme atın başınızdan def edin)...Zeze nin ilk aşkından ayrılma kısmını güzel işlemiş,tüm bunlara rağmen bence Şeker portakalından aldığınız(aldığım)lezzeti sakın aramayın,seriyi tamamlama adına üçüncü kitabını da okumayı düşünüyorum,bakalım zeze delikanlılık çağında nasıl bir karakter olarak karşımıza çıkacak....
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.