Maksim Gorki ile yıllar yıllar önce lise çağlarımda 'Ana' adlı eseri ile tanışmıştım. Beni öylesine etkilemiş olacak ki yıllar sonra dahi hafızamda bıraktığı izler silinmemiş. Otobiyografik eserler okumayı oldum olası sevmişimdir. Hele de böyle usta bir kalemden kendi çocukluğunu okumak müthiş bir deneyimdi. Bir hafta boyunca küçük Aleksey ile birlikte gezdim. Yazar çok küçük yaşta babasını kaybediyor. Okuma sonrası beni en çok düşündüren şu oldu. Maksim Gorki'nin babası yaşasaydı hayatı bambaşka olurdu. Belki de bu denli usta bir yazar olmazdı ama çok daha mutlu bir çocukluğu olacağı kesin. Maksim Gorki'nin usta bir hikâye anlatıcısı olmasında anneannesi ile tanışması büyük rol oynamış. Kaşirin Nine hikayeleriyle Gorki'nin dimağını sürekli sulayıp hayal dünyasını beslemiş. Kitaptaki şiddet beni çok etkiledi. Çocukların sürekli dayakla cezalandırılması Rus toplumu hakkında düşünmeye sevk etti. Beni en çok etkileyen karakter şüphesiz ki Kaşirin Nine oldu. Acılar,yıkımlar ve şiddet karşısında duruşu ve hayata bağlanış biçimi çok umutlandırıcı. Çocuklarının onca yaptığı şeye karşın onları yürekten sevişi ve koruyuşu ise çok etkileyici. Ama Gorki'nin annesi bende hayal kırıklığı yaşattı. Çocuğuna bir türlü baglanamayışı ve ondan sürekli kaçışı çok dokunaklıydı. Tüm bunlara rağmen Gorki'nin içindeki anne sevgisi ve özlemi kitap boyunca hiç dinmedi. Bu kitapla anladım ki Gorki'nin yaşadığı bunda acı ve sefalet onun kabuğunu kırıp haykırmaya, yazmaya yöneltti. Şartlar ne olursa olsun yapacak bir şeyler var. Umut hiç kaybolmasın yeter ki...

ÇocukluğumMaksim Gorki · İş Bankası Kültür Yayınları · 201415,8bin okunma

2 görüntüleme

Öne Çıkan Yorum

Sertaç Ayyıldız

@dersteppenwolf ·

28 Mart 2019 14:53

Umut gonlumun ekmegi ama diyetteyim ekmek yemiyorum.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seçil Güneş Kaya