Çocukluğum Maksim Gorki

Okuduğum ilk Maksim Gorki kitabı ama son olmayacağına eminim. Anlatımı çok sade ve rahatlıkla okunabilecek bir kitap. İçerik açısından da bir hayatın ne kadar zor olabileceğini anlattığı kısımları okurken hüzünlenmemek elde değil. Kitabı okurken sanki bende onlarla bir aradaymışım hissine kapıldım çoğu zaman, sizi olayların içine çeken bir kalemi var Gorki'nin. Kesinlikle okunması gereken kitaplardan olduğunu düşünüyorum en azından yazarın hayatını anlattığı üç kitabın ilki olarak, okuduğumuz yazarların nasıl bu sürece geldiklerini görmek için okunmalı.

Yirminci yüzyılın başlarında Rusya'da yaşanan iki büyük devrim öncesi, Rus toplumun yaşayış biçimlerini, sorunlarını, olağandışı fakirliklerini; bu dönemde yazılmış edebi eserlerden pekâlâ anlayabiliyoruz sonra efendim, bu konuları en çok inceleyen büyük yazar Gorki, çocukluk dönemlerini anlattığı bu kitapta mâlumumuz dönem Rus halkı ve aile yapısına da ışık tutuyor ki anlatıklarına bir şahit olursanız; ezilmişlik, dibe vurmuşluk , kör talih, haksızlıklar, ölümler ne ararsanız mevcut, okurken insanın içi yanıyor...
Herhangi bir sosyoloji veya psikoloji eğitimi almayan Gorki, nasıl oluyor da bu denli sarsıcı toplumsal ve bireysel analizler yapabiliyor diye soracak olursak; yaşadığı talihsiz hayatın onu iyi yönde eğittiğini söyleyebiliriz ve nihayet onun sıradışı üstün bir zekaya sahip olduğunu da kabul edebiliriz. Peki edebiyatta başarıyı getirecek kadar ne yaşamış olabilir ki diye soracak olursak; bu yazdığı 'Çocukluğum' başlıklı biyografik hikaye kitabını okumamız, sorularımıza kesin bir cevap getirecektir.
Gorki'nin bu ve diğer eserlerini muhakkak okumalısınız diyerek tavsiye ediyorum.
İyi okumalar...

Acıyla yoğrulmuş bir çocukluğun hikâyesidir Aleksey’in yüreğinde taşıdıkları. Çocukluğum, beş yaşında Aleksey’in babasının ölümü ile başlar ve yine annesinin ölümü ile biter. Doğrusu Aleksey’in iki ölüm arasında yaşadıkları, o iki ölümden daha acıdır. Bu nedenledir ki Maksim, Rusça’da acı anlamına gelen ‘Gorki’ takma adını sonraları kullanmaya başlamıştır.

Maksim Gorki’nin çocukluk yıllarından kalma anılarında büyük bir yer eden büyükannesi ve hikâyeleri, kitap boyunca karşımıza çıkmaktadır. Hikâyeler genellikle dini ve temsili olmakla beraber kendi içerisinde, insanı derin düşüncelere boğan etkileyici anlamları barındırmaktadır. Bu hikâyelere gelindiğinde vites düşürmek gerekebilir.

Kitabın başlarında, okuyucuyu çok fazla karakter karşılıyor öyle ki bir süre sonra kim kimdi karıştırmaya başlıyorsunuz. Bu anlamda, karakterlerle ilintili kısa kısa notlar almak gerekebiliyor, tabi bu ayrıntı kitap adına bir dezavantaj olmaktan daha ziyade, okurken tedbir alınması gereken keyifli bir durum olarak görülebilir.

Maksim Gorki’nin başarılı gözlemleriyle yansıttığı güçlü betimlemeleri, kitabın ilk sayfasından son sayfasına kadar karşımıza çıkmaktadır. Kimi zaman çok ağır betimlemeleri, okuru zorlasa da yazarın tarzına alıştıktan sonra, çok büyük keyif vermeye başlıyor ve bir süre sonra yanı başınızda bir yangın, soğuk bir kış gecesi, eski püskü sokaklar ve evleri, gökyüzü ve bunun gibi bir sürü betimleme zihninizde net bir biçimde can buluyor.

'bu dünya adaletli olsaydı ahiret olmazdı' hep bunu dedim buna inandım. bu kitabı okuduktan sonra bu söze daha çok inandım. hiç haketmediği bir hayatı yaşayam küçük leksey e her seferinde kitap boyunca üzüldüm. onun hayatı hüzünden başka bir duyguyu hissedemiyorsunuz. dövülen çocukları okurken yüreğim mengeneye sıkıştı sanki. okuyun bu yaşamı hak etmeyen birçok çocuk var onları anlamak için okuyun.

Hey gidi günler nasılda geçtin...
Ortaokulda sevdiğim bi öğretmenimin tavsiyesiyle okuduğum bi kitaptı. Beni cidden derinden etkilemişti.
Çocukluğum Maksim Gorki'nin hayat hikayesini anlattığı üç kitaptan biriydi. Tabi benim o yaşlarda okuduğum kitap sanırım sadeleşmisin sadeleşmişiydi :)
Aleksey oldukça zor şartlarda hayatına adım atan küçücük bi çocuk...
Gözlemleriyle beni derinden etkilemişti Aleksey. Çevresindeki ilişkileri derin bi gözlem gücüyle aktarmayı başarmıştı Gorki Aleksey karakteriyle.
5 yaşındayken babasını kaybeder babasını kaybettiği gün kardeşi ölü doğar. 5 yaşında küçücük yüreğine derin acılar dolar Aleksey'in... Annesi bi süre sonra hayata gözlerine yumar ve dedesi de ona bakmaz. 8 yaşında öksüz kalır Aleksey. 8 yaşında koca adam olmak zorunda kalmıştır o küçücük yüreğiyle...

Ünlü yazar Gorki' nin, babası ölmüştür. Bununla birlikte yazarın hayatının normal akışı değişir. Yazar kitabında dedesi, ninesi, dayıları, kuzenleriyle olan yaşamını ve daha sonraki gelişmeleri kısacası çocukluğunun önemli kesitlerini anlatıyor. İyi okumalar.

Çocukluğum, adından da anlaşılacağı üzere Gorki’nin doğumundan itibaren başından geçenleri anlatyor. Görüldüğü kadarıyla kendine Gorki ismini boşuna almamış. Doğduktan kısa bir süre sonra babasız kalan Leksey, annesi ile birlikte büyükbabasının evine taşınmak zorunda kalıyor. Sonrası kavga, gürültü ve keder dolu. Yazar büyükannesinden büyük bir sevgi ile bahsediyor. Bunu kitabın neredeyse her satırında görmek mümkün. Bilinçaltıma bunun bir klasik olduğunun işlemiş olmasından mıdır bilmiyorum, en başından sona kadar her cümle, her paragraf ayrı güzellikte. Tüm kelimeler kulaklarımda, sanki akustiğin güzel olduğu bir mekanda tok sesli birisi şiir okuyormuş gibi yankılanıyor. Gerçi bu Gorki’ye özel değil, okuduğum tüm Rus yazarlarda benzer etkiyi görmek mümkün. Nasıl becerebiliyorlar bilmiyorum ama yanan sobanın sıcağı, tutuşan odunların çıtırtısı, kar kokusu, atların homurtusu, yaz güneşi, hepsi gerçek. Sanki kitabı okumuyor da gerçek bir hayatta, sizi fark etmeyen karakterlerin arasında olan biteni yaşıyorsunuz. http://ucalisan.blogspot.com.tr/...um-maksim-gorki.html

Merhaba değerli okurlar, sizlere ilk okuduğum Maksim Gorki kitabının bende uyandırdığı duyguları paylaşmaya çalışacağım. Rus edebiyatı gerçekten çok zengin ve böyle bir üstadın eserlerinin bize kadar ulaşması, biz okurlar için büyük şans diye düşünüyorum. Anlatım o kadar iyi ki siz sadece okuyucu olmuyorsunuz. Sizde bir karakter olarak yeri geliyor gülümsüyor, yeri geliyor acı çekiyorsunuz. Gorki zor bir çocukluk dönemi geçiriyor. Ama o yine de gülmeyi ve mücadeleyi hiç bir zaman bırakmıyor. Çok insanla tanışıyor ama çok azını gerçekten seviyor. Ben sonuna geldiğimde kitabın bitmemesini ve bir ömrünün tamamında Gorki ile beraber olmayı diledim. Okur sever arkadaşlarımın da çok etkileneceklerini ve diğer eserlerini de okuyacaklarına eminim. Herkese iyi okumalar

Çocukluğum, 1913 yılında yayımlanan Mark Donskoy  tarafindan da filmi yapılan Maksim Gorki'nin otobiyografik üçlüsünün ilk bölümünü -çocukluğunu- oluşturuyor.Ayrıca Çocukluğum,  Gorki'nin en başarılı eserlerinden biri olarak tarihte yer edinmiştir.Diğer iki eseri ise; Ekmeğimi Kazanırken ve Benim Üniversitelerim'dir.Yazar bu eserlerinde  de gençlik çağını kaleme almıştır.
 
Maksim Gorki, yazarın gerçek ismi değildir.Asıl adı Aleksey Maksimoviç Peşkov'dur.'Gorki' kelimesi Rusça acı demektir.Bu ismi almasında ki ana sebep ise hayatı boyunca acıyı iliklerine kadar hissedip yaşamasıdır.

Yaşamı süresince diğer Rus yazarlarından daha geniş bir üne kavuşmuş ve günümüzde satılan eserleriyle Sovyetler birliği'nde Tolstoy ve Dostoyevski'yi bile geride bırakarak zirveye adını yazdırmış bir yazardır.

Gorki'nin çocukluğu, baştan sona acı ve yoksulluklarla doludur.Böyle bir hayatta tek avuntusu, büyükannesi Akuline Ivanovna'dır.Gorki'yi koşulsuz seven, onu anlayıp büyük bir insanmış gibi olan biteni uygun bir üslupla tek tek açıklayan, onu koruyan ve sürekli yanında olan sevgi dolu, iyi yürekli bir kadındır.Çevresinde sevgi dolu büyükannesi kadar kaba, cahil, öfkeli birtakım insanlarda mevcuttur.

Gorki, kitapta o dönemin aile yapısını, bireylerini, duygularını anlatırken gözden kaçmayan detaylara kadar inip kaleme alması ve yazılanların her ne kadar acı da olsa yazara geri adım attırmayıp aksine daha sağlam bir inançla kalemine sarılıp gerçekleri ortaya sermiştir.Gorki bu durumu şu cümleleriyle anlatıyor;
"Rusya'daki o barbarca yaşayışın iğrenç kötülüklerini belleğimde canlandırmaya çalışırken, zaman zaman kendime şu soruyu sorduğum olmuştur:Bütün bunları kayda geçirmeye değer mi?Her seferinde de ve gittikçe daha büyük bir inançla "evet" yanıtını bulmuşumdur, zira, iğrenç de olsa, bütün bunlar gerçeğin ta kendisiydi, bugün de öyledir."

Ayrıca Gorki, yeni yazı yazmaya başlayan genç yazarlara özellikle Çehov'u, Maupassant'ı, Pirandello'yu dikkatle okumalarını öğütlemektedir.
Hasan Ali Ediz'in de dediği gibi bu isimlerin en başına Gorki'yi koymak hiç de yanlış bir davranış olmayacaktır.

Araştırarak ve keyifle okuduğum bir eser.Henüz okumadıysanız en kısa sürede okumanızı tavsiye ederim.
Şimdiden keyifli okumalar. :)

Çocukluğum... Gorki'nin çocukluğu... Bu okuduğum dördüncü Gorki kitabı ve artık Gorki'nin üslubuna alıştım. Ekmeğimi Kazanırken üçlemesinin ilk kitabıdır bu kitap. Ben ilk önce üçüncü kitabı olan Benim Üniversitelerim'i okumuştum. Üslubunu koruyor ama bu kitapta anlatılanlar orada anlatılanlardan biraz daha farklı şeyler içeriyor.

Gorki acı manasına gelir ve bu otobiyografi niteliğindeki kitabı okuduğunuzda bu ismin neden seçildiğini ve ne kadar haklı bir seçim olduğunu anlıyorsunuz. Babasının ölümü ardından hayatında gerçekleşenleri kronolojik bir sırayla aktarıyor. Önce annesiyle birlikte büyük babasının evine taşınıyor ve orada her şeye sevgiyle bakan bir büyük anne, babalarından nefret eden evlatlar ve evlatlarından nefret eden bir baba buluyor. Rus toplumunun bir küçük modeli olan bu ailede neler olmuyor ki? Ve bu nefret dolu ailenin içinde Rus edebiyatının belki de en sert yazarı yetişiyor.

Yazar gerek doğa, gerekse karakter tasvirleriyle büyülüyor bizi. Üslubu hakkında fark ettiğim en önemli nokta ise şu: Gorki acıyı bize öyle normal bir şekilde aksettiriyor ki, sanki bu dünyanın en normal şeyi. Dayak, yeme, içme gibi günlük hayatın bir parçası. Dayak yerken çektiği acıya dair en ufak bir şey anlatmıyor ve büyük babasının dayağından hemen sonra onunla barışıyor, hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam edebiliyor. Kitaptaki tüm karakterler bunu yapıyor. Bir karakter dayak yerken ne şekilde durursa daha az acı çekeceğini anlatıyor küçük Leksey'e.

Gorki büyürken etrafında bulunan ve onun kişiliğinde büyük gelişimlere neden olan karakterler de bir güörünüyor, bir kayboluyorlar. Babalarının mirasına konmak isteyen dayıları, büyük babasının yanında çalışan yarı kör usta, garip deneyler yapan, kendi halkına yabancı bir kimyager, arabacı Piotr, çocukluk arkadaşları... Hepsi bu büyük yazarın hayatına ufak dokunuşlar yapıyorlar ve sonunda Gorki ekmeğini kazanmak için büyük bir adammış gibi yola çıkıyor.

Eğer Ekmeğimi Kazanırken'i de bulursam mutlaka okuyacağım. Bu arada benden size tavsiye bu üçlemenin kitaplarını art arda okumayın. Yoksa bütün hayatınız kararıp anlamsızlaşabilir :) Keyifli okumalar....