Çokça duymuş olmama rağmen bu zamana kadar hiç Maksim Gorki okumamıştım. Dolayısıyla hayatını da hiç merak etmedim. Peki ama Maksim Gorki'nin bu otobiyografik eserini neden okudun o zaman diye sorarsanız, sebebim tamamen şudur:
Gorki'nin Çocukluğum isimli bu kitabını, değerli arkadaşım (Yoksa "gönül dostu" mu demeliydim? Bu aralar çok meşhur da sitede...) 
fazi'nin #26348782 incelemesinde yazdığı: "Anneanneden bahsetmezsem sanki incelemem eksik kalacakmış hissini taşıyorum. Eksik kalmasın... Anneanne ile büyüyen ben, Gorki'nin anneannesine duyduğu koşulsuz sevgiyi kalbimle hissettim. Anneannesinin korumacı duruşunu, verdiği değeri, yumuşacık kalbini okumak duygulandırdı beni. Sanki karşımdaydı Kashirin. Anlattığı her hikayeyi sevgiyle okudum." paragrafı sebebiyle okuma kararı verdim.
Ben de anneannesi ile büyüyen biriyim ve anneanneler konusunda son derece hassasım. Bu sebeple kitabın beni kesinlikle etkileyeceğini düşündüm. Bazen tek bir cümle bile sizi o kitaba çekebilir ve okumanıza sebep olabilir. Fazi'nin cümleleri hafiften kalbimi titrettiği için de kararlı bir şekilde siparişimi verdim ve okumaya başladım.
Kitap, Aleksey Maksimoviç Peşkov isimli 5 yaşındaki kahramanımızın babasının öldüğü günü betimlemesi ile başlıyor. Bu başlangıcın son derece çarpıcı bir başlangıç olduğunu bu noktada hemen kabul etmeliyiz. Babasının ölümüyle Aleksey anneannesinin ve dedesinin yanına yerleşiyor ve akabinde annesi de Aleksey'i çeşitli sebeplerden ötürü terk ediyor. Kitap hep bu çerçevede Aleksey'in yaşadıklarını bize aktararak ilerliyor.
Öncelikle anneannesi ile büyüyenler bilir ki, en büyük zorluk anneanne ile torun arasındaki nesil farkıdır. Çünkü aradan bir nesil çıkarılmıştır ve anneannenin öğütlerini çocuk anlayamaz; çocuğun beklentilerini ise anneanne anlayamaz. Aleksey başından beri böyle bir anlamama ve anlaşılamama derdi ile karşı karşıyadır.
Bu ailenin içerisinde sürekli ölümlerle ve en sevdiklerinin ölümüyle yüzleşmek zorunda kalır küçük kahramanımız. Dayılarından ve dedesinden şiddet görmediği gün yok denecek kadar azdır. Hatta bu neviden bir şiddet karşısında en yakın arkadaşı olan "çingenecik" gözleri önünde can verir. Bir çocuk için hayli ağır bir yüktür en yakın arkadaşının ölümünü izlemek...
Bütün bunlar yetmezmiş gibi bir de annesinin gözleri önünde ölümünü izler Aleksey Maksimoviç Peşkov. Bir çocuk daha fazla ne yaşayabilir ki diye sormadan edemedim kitabın bu kısımlarında...
Esasen ben otobiyografileri ve otobiyografik eserleri okurken genellikle sıkılırım. Bile bile lades demiş oldum bu kitabı okuyarak; ama asla pişman olmadım. Gorki'nin hayat hikayesini değil de anneannesi ile olan bağını daha çok önemsedim hep okurken. Bu sebeple de kitaba ilişkin "okuyun" veya "okumayın" diyemiyorum. Benim bakış açım oldukça farklıydı çünkü. Herkese keyifli okumalar...
··
466 görüntüleme
12 Mart 2010'da, dün itibariyle tam 8 sene önce yani, lise birinci sınıftaydım. Okulumuzun düzenlediği İstiklal Marşı'nın kabulü için hazırladığı gösteriye annem gelemediği için çok üzülmüştüm. Çünkü anneannem hastanedeydi ve annem de onun başında idi. Gösteri bittikten sonra telefonla konuştuk, sesi oldukça iyi geliyordu. Annem de ben eve geçene kadar eve gelmişti zaten. Ben daha anneme günümün nasıl geçtiğini anlatamamıştım ki haber gelmişti hastaneden. 8 senedir sadece 12 Martta değil; İstiklal Marşı'nı her duyduğumda ışık hızıyla bu görüntüler geçer gözlerimin önünden. İlk defa bu sene hiç ağlamadan, birlikte geçirdiğimiz keyifli zamanları düşünerek geçirdim bu tarihi. Sırf uyumamak için her gece anneannemi özledim diye ağladığm günler geldi aklıma. Köyde daha kapri nedir bilinmediği zamanlarda köy pazarcılarına kapriyi anlatma çabalarımızı ve o gün aldığımız sarı çiçekli kırmızı kaprimi düşündüm. :)
Ah Semih Hocam tam da böyle bir tarihte nasıl denk geldi böyle. İlk defa bu sene hiç kimseye bahsetmemiştim bu tarihten, buraya kısmetmiş. :) Yüreğine sağlık hocam.
Hep bahsedin Meltem Hanım. Hatta yazın. Not alın. Bir yerlerde paylaşın. Bunları yapın ki, anneanneniz hep yazdıklarınızda yaşamaya devam etsin... Asıl sizin yüreğinize sağlık. Teşekkür ederim :)
Bana da şu anki okuduğum kitabın çağrıştırdıkları iki gündür anneannem dolaylı olarak. İncelemenden 'esinlenerek' kendi incelememi yazacağım:) Anıl'ın dediği gibi Soytarı'nın güzel bir eser olduğunu duymuştum. Teşekkürler bu güzel inceleme için.
O zaman duygu yüklü bir inceleme bekliyorum. Böylece bu haftayı anneanneler haftası ilan edebiliriz incelemeyi yetiştirebilirsen :) Merakla bekliyorum. Teşekkürler...
Ne güzel ifade etmişsiniz Semih Bey ;”Bazen tek bir cümle bile sizi o kitaba çekebilir ve okumanıza sebep olabilir.”
Gorki’ye dair tek okuduğum kitap Ana idi:ki onu da ortalarda yarım bıraktım .Kitapta sürekli duraksama ihtiyacı hissettim .Ananeme olan düşkünlüğümden ve yaşadığım sıkıntılı günleri yad etmek adına bende okuma ihtiyacı hissettim ..
Beğenmenize sevindim Suzan Hanım. Genelde kitap içerisinden etkileyici bir cümle okuru çeker; ama beni çeken daha farklı bir olgu oldu. Teşekkürler yorumunuz için...
İyi akşamlar Semih Hocam, Livaneli'den sonra Gorki'ye geçince merak etmiştim sebebini, anlaşıldı:) Çok karşıma çıktığı halde bir türlü okumak istemedim Gorki'yi. Biyografi konusundaki düşüncelerim de aynı sizinle. Bu kitap ile ilgili de bir okuma isteğim doğmadı haliyle :) Ama herşeye rağmen sizin bakış açınızdan görmek güzeldi kitabı. Elinize sağlık inceleme için. Teşekkürler.
1 önceki yanıtı göster
Erhan Bey çok teşekkürler güzel düşünceleriniz için. Zevkler konusunda benzer olduğumuzun farkındayım. Ama Anıl Hocam 10/10 vermiş ikinci kitaba. Değerlendirmek gerekebilir :)
6 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Ben incelemeyi yeni görüyorum, ne güzel yazmışsın Semih... Anneannesi konusunda çok duygusaldım ben. Çünkü hep anneannemle yaşadım, Gorki'nin hislerini anlayabiliyorum bu nedenle. Bir nebze de olsa katkım olduysa okumanda ne mutlu... Kalemine sağlık :)
Senin paragrafın sebebiyle bu kitabı okudum zaten. Elbette katkın oldu... Teşekkür ederim, beğenmene sevindim.
Asıl kitap sonraki onu ne zaman okuyorsun .:)
Açıkçası devam etme kararını almadım. Kesin devam et diyorsan kararımı gözden geçiririm :)
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorumunuzdan sonra yakın zamanda okuyacaklarim arasına girdi,elinize sağlık...
Teşekkürler
Ben de bir arkadaşımın yorumu sayesinde okumuştum :) Böyle bir zincir oluşmuş oldu :) Şimdiden keyifli okumalar.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.