Son cilt olan Yakalanan Zaman'ı tasarlarken, birinci cilt olan Swann'ların Tarafı'nı da aynı sıralarda kaleme almış olduğunu unutmayalım. Unutulmaması gereken bir önemli nokta da, Proust'un romanına "son" diye yazmasının ardından kısa bir süre sonra öldüğü, ölümünden sonra yayımlanan son üç cildi de doğal olarak üslup bütünlüğü açısından gözden geçiremediğidir.
Sayfa 43 - YKY, 1. baskı
·
18 görüntüleme
Daha bugün aklımdan tam da bu konu geçti. "Acaba böyle bir seriyi yazmayı başarmış bir yazar ilk kitabını yazarken son kitapta olacakları düşünüp de mi yazmıştır?"
Deleuze'un Proust ve Göstergeler kitabındaki gibi, Proust'un zaman piramidi "boşa harcadığımız zaman, kayıp zaman, ele geçirilen zaman ve yakalanan zaman" olduğu için bu alıntının da sağlaması yapılmış oluyor. Ayrıca Botton'ın kitabında da yazdıklarını gözden geçire geçire bir hal olduğunu anlatırdı Proust'un, her sayfanın kenarında sürekli notlar bulunurmuş. Hatta bıraksalar yazmayı bitirdiği kitapları tekrar tekrar gözden geçirirmiş. Nitekim faydalı bir alıntı oldu. :)
Belki de ilk ve son cilt tek kitap olarak düşünülmüş de olabilir. Swann'ların Tarafı ve Yakalanan Zaman'ın temel olarak görülmesi sürekli redaksiyona uğramış olmasıyla açıklanabilir. Aradaki beş kitabın boş ve yakalanan zamanın ortasında olduğunu söyleyebiliriz. Son kitaba doğru ilerlerken oldukça heyecan verici bence:)
Anlatıcının sürekli elde ettikleri kendi yenilenişinin birer sonucu. Proust'un Ruskin'i tekrar tekrar gözden geçirmesi bir daha Ruskin okumamasıyla son bulmuş mesela. Karakterleri geçtim, müzikten doğaya kadar sürekli tekrarlar neticesinde yeni bir 'ben' çıkmış olması olayı yeterince açıklar. Bunun yazıya da sinmesi şaşırtmadı:)
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.