Jules Verne ve Robert Louis Stevenson’dan başka, Orman Kitabı adlı eseri sayesinde çocukluğumun en hayranlık duyduğum yazarlarından biri de Rudyard Kipling olmuştur. Hindistan’da doğmuş olmasından dolayı, doğu edebiyatının izlerini taşıdığı açık bir şekilde ortaya çıkmaktadır. Doğanın tüm güzelliklerini berrak bir dil ve doğu edebiyatına ait süslü cümlelerle donatması, okuyucuya her daim mistik bir keyif katmaktadır. 1907 Nobel Edebiyat Ödülü’nü alması, yeteneğini hayli hayli doğrulamaya yetmiş; büyükten küçüğe her yaşa hitap eden ve her okuyanı büyüsü altına almayı başaran Orman Kitabı da bu hak edişin en büyük kanıtı olmuştur. Doğaya olan bu düşkünlüğü aslında onu romancı veya öykücüden ziyade, daha çok bir şair havası ile tanımamıza sebep olmuştur. Özellikle “Eğer” ve Ecevit’in özenle çevirdiği “Adam Olmak” şiirleri ile şairlik yeteneğini gözler önüne sermesi, öykücü kimliğini bir nebze de olsa geride bırakmıştır. Babil Kitaplığı Serisi’nin 9’uncu kitabı olarak basılan Dilek Evi, Borges’in özenle seçtiği ve toplam 5 öyküden oluşan bir kitaptır. Önsözünde Borges’in de belirttiği gibi, benim için de en etkileyici öykü Bahçıvan’dı. Fantastik konulardan daha çok gerçek hayata yakın görünen bu öyküler açıkçası beklentimin biraz altında kaldı (Bahçıvan adlı öykü hariç). Orman Kitabı’nın büyüsünden dolayı beklentimi yüksek tutmuş olma ihtimalim de elbette mevcut. Bir de kitap kapağına takıldım ve o resme öykülerle alakalı herhangi bir anlam biçemedim. Oysa ki canımız ciğerimiz Dost Kitabevi baskısındaki kapak resmi tam da Dilek Evi öyküsüne hitap eden bir resim olmayı ne de güzel hak etmiş. Tekrar Bahçıvan öyküsünü tenzih ederek kitabı ortada bir kararla değerlendirmek istiyorum. Ne yerilesi, ne övülesi; ama okumaya değer... Sevgiyle...

Dilek EviRudyard Kipling · Kırmızı Kedi Yayınları · 2016134 okunma

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

AyşenErdal