Bazen Hayat bir çırpıda okunacak kitaplardan fakat üstüne düşünülesi, altı çizilip çizilip düşünülecek birçok cümle barındırıyor. Kitabı aldığım gibi havanın da güzelliğine kapılıp su kenarı, dut ağaçlarıyla çevrili enfes çay bahçesine oturdum, çay, öykü, çay, öykü, çay, öykü... Derken kitabı bitirmeden kalkamadım. Ez cümle, kitabın o tarifsiz buğusu hala üstümde. Kitap bittiğinde sessiz bir Fransız filmindeymişçesine uzaklara bakıp "Ne okudum ben şimdi?" dedim manasızca. Bir hilkat garibesi mi yoksa nitelikli edebiyatın güzel örneklerinden birini mi okudum, diye düşündüm. Sayfaları son sürat karıştırdım tekrar. Ve nihayet anlamanın, kendimce bir gizemi çözmenin keyfine vardım. İşte gerçek edebiyat da bu bence. Şaşırtmalı. Okuru üzerine düşündürmeli. Bazen bir kitap bir cümle için bile yazılabilir... Ek olarak diğer incelemelerde de bahsedildiği gibi genç yaşta Sait Faik Abasıyanık Öykü Armağanı'nı kazanıyor yazar bu kitabıyla. Ben buna takılmadım aslında, Sine Ergün' ün genç bir yazar olması veya öykülerin küçerek öykülerden oluşması da mühim değil. Ya da ne bileyim, Semih Gümüş etkisi de hiç mi hiç önemli değil. Mühim olan benim bir okuyucu olarak nasıl bir tat aldığım idi. Sözün özü, önemli olan kanımca ödül değil. Şayet öyle olsaydı dünyanın en iyi yazarlarından biri olarak addedilen Vladimir Nabokov'a Nobel Edebiyat Ödülü verilirdi. Sözü uzatmadan hoş bir kitaptı deyip İyi okumalar dilerim.

Bazen HayatSine Ergün · Can Yayınları · 2012250 okunma

·

73 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.