İnsan, azalarından en çok dilini severdi. Dil hükmediciydi. Dil bir sihirbazdı. İnsan inanmak istediğine inanırdı. Kovalamazdı sözün gerçekliğini. Masal da bu yüzden tatlıydı. Gözeneklerinden içine sızarken mişli bir zaman, insan olmak istediğini olurdu. Ama insan geçmiş zamanla suçlardı birbirini, şimdiki zamanla infaz eder, gelecek zamanla pişman olurdu.
Sayfa 60 - Şule YayınlarıKitabı okudu
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.