Kitabın her satırını, her cümlesini hatta neredeyse her kelimesini Kristof Kolomb'a lanetler yağdırarak okudum. Eğer bu adam bu kıtayı keşfetmeseydi veya kıta daha ilerideki yüz yıllarda keşfedilmiş olsaydı; belkide insanlar, kesinlikle bu kadar vahşeti yaşamazdı. 'Ve insanlık tarihi de belki çok farklı bir şekilde gelişirdi'', diye iyimser olarak düşünüyorum.
Latin Amerika . Adeta beş yüz yıldır bitmeyen, daha doğrusu bitirilmek istenmeyen , sadece aktörlerinin değiştiği bir vahşet, bir sömürü düzeni. Bu vahşeti sadece kendi yaşamayıp , Afrika kıtasının ve Afrikalıların da yaşamasına sebep olan kıta. Öyle ya ! Eğer Amerika da ihtiyaç hasıl olmasa 350 yıl boyunca kölelik olurmuydu ? Kölelik sadece Arabistan ve çevresiyle sınırlı kalırdı. Böylece milyonlarca insanın kanına girilmemiş olurdu.
Kitapta yazar, Amerika kıtasına ilk ayak basılmasından başlayarak , Meksika da dahil olmak üzere Latin Amerika'nın tamamında 1970 yılına kadar yaşanan tüm olayları geniş bir şekilde anlatıyor. Adeta ülke ülke, dönem dönem, ayrı ayrı tüm vahşetleri ele alarak arka arkasına sıralıyor. Yaşananları okurken bizler insanlık adına utanıyoruz ama bütün bu vahşetleri yapanlar maalesef ki büyük zevk alarak bunları yapıyorlar ve hala da yapmaya devam ediyorlar.
Kıtayı önce İspanyol ve Portekiz'liler soyuyorlar. Arkasından İngiltere giriyor. Ve son olarak sahnede yeri ABD alıyor. Dedim ya vahşet aynı vahşet, soygun aynı soygun, sadece aktörler, materyal ve yöntemler değişiyor beş yüzyıl boyunca.
İspanyollar ve Potekizliler direk yerlileri yok ederek toprakları ve madenleri ele geçiriyorlar. İngilizler ince İngiliz oyunlarını devreye koyup, bölge devletlerini birbirine kırdırıyorlar ve sonuçta tek kurşun atmadan ülkelerin ekonomik yönden sahibi oluyorlar. ABD başa geçirdiği diktatörler, kukla yöneticiler ve tetikçileri vasıtasıyla bu işlemleri yapıyor.
Diğer değişen ise materyaller. Önceleri altın, gümüş, elmas gibi değerli madenler olmak üzere demir, çinko, mangan, bakır, kalay, kurşun, radyoaktif elementler başlıca sömürülen yer altı zenginlikleri. Tabii ki son dönemde en büyük yeraltı sömürü materyali petrol. Bunlardan başka ormanlar, şeker kamışı, kahve, kakao, kauçuk, muz, pamuk gibi tarımsal ve endüstriyel materyaller de sömürünün diğer ürünleri.
Tabii ki bütün bu sömürüler yapılırken milyonlarca insan vahşice ve acımasızca yok ediliyor. Başta toprak zenginliği olmak üzere ülkelerin her türlü varlıkları yağmalanıp ortadan kaldırılıyor. Dile kolay tam beş yüz yıl boyunca bu kıta bütün bunları yaşıyor ve yaşamaya da hala devam ediyor.
Yazar bütün bunları tek tek anlatıyor. Dünya üzerindeki şu anda hakim emperyalist ülke olan ABD 'nin yaptıklarını okudukça insan kendi bölgemizin ve en başta da kendi ülkemizin yaşadıklarını ve şu andaki durumunu analiz etmeden geçemiyor. Ve bunun sonucunda da geldiğimiz noktanın ne kadar acı olduğu yüzümüze bir şamar gibi çarpıyor.
Eduardo Galeano, olayları o kadar geniş, açık ve net anlatmış ki bu kitabın, tarih konusunda en fazla bilgi içeren kitaplardan biri olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Kitabın tek olumsuz yanı 1970 yılına kadar olan olayların anlatılmasıdır. Hatta yazar ikinci bir ilave bölüm yaparak kitap çıktıktan sonra 1979 yılına kadar geçen sürede olanların da bir kısmını anlatma ihtiyacı duymuştur. Ama ondan sonraki olaylar maalesef yer almamaktadır.
Emperyalizm konusunda muhteşem bir bilgi hazinesi olan bu kitabı ben büyük beğeniyle ama çok üzülerek okudum. Herkesin ama herkesin mutlaka okuması gereken bir kitap olduğu kanaatindeyim ve kesinlikle okunmasını da tavsiye ediyorum.
