Yaşamlar belirli kalıplar içinde akardı.
Her yaşam da başta gelen şey, onun biçimidir. Biçimini yitiren, yok olup gider. Günlük yaşamımızda da bu böyledir.
Sayfa 23 - Türkiye İş Bankası yayınları 4. BasımKitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yaşanan zamanın ve geleceğin umutla aydınlandığı günler, ne oldu size? Neden, neden daha yaşam yolunun başlangıcında can sıkıcı, renksiz, silik, tembel, duymaz, yararsız, mutsuz kişiler olup çıkıyoruz bizler. İki yüzyıllık tarihi var şu kentin. İçinde yüz bin kişi yaşıyor. Ama ne geçmişte ne de şimdi, bir tek kişi yok ötekilere benzemeyen. Kendini yüce bir amaca adamış tek bir kişi yok. İnsanda kıskançlık duygusu ya da öykünmek için tutku uyandıracak ufacık yetenekli bir sanatçı, bir tek bilim adamı yok. Sadece arabalara kurulup gezer, yer içer, uyur. Sonra da ölürler.. sonra başkaları doğar, onlar da yer içer, uyur ve can sıkıntısından büsbütün aptallaşmamak için yaşamlarını iğrenç dedikodular, votka, kumar ve birbirini mahkemeye vermekle renklendirirler.. (105. Sayfa)🎈
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.