Yarımdır gözlerin, gözyaşı olmadan;
Olgun değildir ormanın rutübeti.
Açıyorsun ellerini; karanlığın düğümü çözülüyor.
Gülümsüyorsun; işâretler dizisi titriyor. Bakıyorsun; hayran ediyor yüzünün olgunluğu.
Gel, birliktelik yolundan gidelim. Sürüngenler uykuda. Ebedîyet kapısı açık.
Çıkalım gün yüzüne.
Bırakalım gözleri; âşinâlık mehtâbı indi çünkü.
Kaybedelim dudakları; ses zamansız çünkü.
İçilelim ağaçların düşünde; yeşermenin görkemi
bizden geçiyor çünkü.
Rüzgâr kırıyor. Gece durgun kalıyor. Yitiriyor orman çırpınışını.
İşitiyoruz uyum gözyaşının coşkusunu.
Ve sonsuzluğa doğru gidiyor bitkilerin özsuyu.
Sayfa 122 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.