Çocukken güneş olmak isterdim,
Sonra anladım ki en iyisi çocuk olmak.
Çünkü güneşten sıcaktı kalbim.
Büyüdüm derken...
Yaşam denen ayaza üşüdüm...
Soğudu buza döndü kalbim.
Ne “GÜNEŞ" olabildim,
Ne “Çocuk" kalabildim.
Özdemir Asaf
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.