Yalnız olduğumuzu düşünüyorum. İnsan ilişkileri birinin eksikliği nedeniyle değil; amaçlarımızın ve beklentilerimizin farklılığı nedeniyle yaşadığımız bir yalnızlık biz kültürel anlamda yalnızız. Kendi isteğimizle 100 yaşında arabalar kullanıyoruz, ikinci el tişörtlerimizin çalışırken yırtılan yerlerini yama yapıyoruz. Biz zenginliğimizi diktiğimiz ağaçlar, korulukta avarelik yapmaya harcadığımız zaman ve ailecek yedigimiz yemeklerle ölçüyoruz. Bu seçimlerin doğasında sosyo-kültürel bir yalnızlık var. Bununla birlikte bu seçimlerimizde ne kadar ısrarcı olursak, benzer seçimler yapan insanlarla iletişim kurma sıklığımız da o kadar artıyor.
Sayfa 33Kitabı okudu
··
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.