Körlüğün başarısı ile sarhoş olan Jose'nin, bu kafa ile yazdığı 100 sayfayı geçmemesi gerekirken "laf dolanıklığı" ile 324 sayfada sona erdirdiği eseri olarak tanımlayabilirim bu kitabı. Çevirmene kabahat bulacaktım ancak cümlelerin akışı, özlenen noktanın bir türlü gelmek bilmeyişi, hikayenin dayandığı noktanın hayatımızın her günü illallah dediğimiz 'siyaset' oluşu yüzünden insanı kendinden uzak tutan bir kitap bu. Yazar kendince; bak şimdi öyle bir cümle yazacağım ki kimse anlamayacak baştan okuyacaklar bunu demiş olmalı kimi yerlerde. Sırf konunun özgünlüğünden ötürü 10 üzerinden 6 diyorum.
