Bu eşyalardan kurtulmak Rabbim, bu istiladan sakınmak kalbi
İsmet Özel’i Türkken de sevmek Ankara’yı İstanbul’u sevmek
Turgut Uyar’ı hatırlamak göğe bakarken
Bir mendil kanarken Cansever’e bir karanfil vermek
Düşünüyorum koşmak ne kadar nefes açar kerahet vakti girmeden
Seher vakti gelmeden dirilsin baş kaldıran kim varsa dünyaya
Son bir nefes, son bir yokuş tırmanıyor en eskimiş zamanıma
Zafer bizim, tepeden bakınca şehre her yer ayak altında ne de olsa