Bir primatoloğun gözünden hayata dair çok şeyin konu edildiği bir kitap Bonobo ve Ateist.
Bonobolar ağırlıklı olmasına rağmen fillerden şempanzelere bir çok deney ve gözlem barındırması açısından tatmin ediciydi ama yazarın bunları insana ve insan psikolojisine yorumlamaları beklentimi karşılamadı. Aydın zehirlenmesi diyorum ben bu olaya, bir konuda ‘uzmanlaşan’ insanların çoğu diğer herşeyin kendi alanlarından kaynaklandığını düşünüyor bence. (Siyaset nedir yaa, yani hepsi ekonomik aslında diyen iktisat profu duydu bu kulaklar. )
Kendisi de ateist olan yazarın neo ateist olarak tanımladığı kendi haricindeki atesitler ve dindarları aynı kefeye koymasının da arkası tam dolmamıştı bence.
Yine de beğendiğim bir kitap oldu. En azından bundan sonra Bosch’un Bahçe tablosuna daha farklı bir gözle bakacağım.